Senin, 08 November 2010

RESET MODEM TP-LINK 8810

Pengguna (user) dan kata sandi (password) anggapan dari modem TP-LINK TD-8810  adalah:

User: admin
Password: admin

Tentu saja user dan password di atas bisa kita ganti semau kita. Caranya?
Masuk ke panel Management -> Access Control -> Password.
Pilih Username : admin
Isi password, lalu klik Save/Apply.

Lalu bagaimana jika lupa? Ya ingat-2 dong! :D Tapi klo terpaksa harus me-reset setingan modem, termasuk password, begini caranya:
  1. Pastikan modem dlm keadaan menyala.
  2. Matikan modem dengan menekan tombol Power (2)
  3. Tekan tombol Reset (1), jangan dilepas.
  4. Nyalakan modem dengan menekan tombol Power (2)
  5. Setelah kira-2 tiga detik lepaskan tombol Reset (1).

Sabtu, 06 November 2010

ANCALA JARWA

ANGGITANIPUN RADEN SUPARDI
PUJANGGANOM ING SURAKARTA

gunungan2

………. M I J I L ……….
01. Wijiling kang bebuka ginurit, rinipta ing criyos, yekti among minongko rerangken, kang ngrangkeni denyarsa anggupit, pinrih amantesi, sinawung ing kidung.
02. Dedalale anggubah paredin, ya gunungan kayon, kawiwitan ing mula bukane, ananging kang ringgit purwa nguni, manut etang neki, duk ing surya taun.
03. Wolung atus lan sawidak siji, sangkalane kamot, rupi wayang pinetang luhuru, kanti gambar munggweng rontal becik, sing arcaning candi, mongka babonipun.
04. De kang nganggit juga Narapati, Jayabaya kalok, ing Mamenang kang mongka prajane, lan nalika maju warsa rawi, juga-juga tuwin, catur ponca wau.
05. Gambar ringgit wiwit den gameli, dening gongsa slendro, sinulukan kanti tembang gede, aneng kotak wayang den wadahi, kotak kayu jati, kandaga ranipun.
06. De kang nganggit lan asring angringgit, yeku prabu katong, Suryahamisesa peparabe, duk nemipun nami Raden Panji, Kasatriyan wasis, praja Jenggala gung.
07. Sareng taun sewu satus tuwin, swidak nem dumados, gambar wayang kajujud dedege, panggambare mung-gweng dlancang Jawi, dening Sribupati, Suryahamiluhur.
08. Pajajaran prajaning Sang Aji, akirira gantos, Sang Maesatandreman asmane, ing nalika taun sewu kalih, atus wolung desi, wewah ekan catur.
09. Gambar ringgit munggweng dlancang keni, ginulung lir semprong, lamun ngringgit kagelar jinereng, marma ringgit beber den wastani, kanggo ngruwat becik, wong ketaman ing dur.
10. Tabuhane rebab wus mantesi, ngrenggani cariyos, dene dlancang pinatok adege, dening kayu kinarya nyagaki, aneng kanan kering, gumlar ngadeg bakuh.
11. Ingkang nganggit Ratu Majapait, Sri Bratana kalok, Raden Jaka Sesuruh timure, gegambaran wujuding kang ringgit, sing dlancang ginanti, neng wacucal mungguh.
12. Pulas ireng lan kadapur miring, durung katatah plong, taksih tetep irasan tangane, pra danawa sinung mripat kalih, dene sanesneki, mripat tunggal patut.
13. Kabeh iku kang mbakoni nganggit, Raden Patah kaot, Sunan Giri muwuhi cacahe, kanti ketek kang amripat kali, Sunan Benang ugi, tumut urun wuwuh.
14. Jaran gajah prampogan paredin, Sri Sultan kapindo, amuwuhi wayang pamanggunge, Sunan Kalijaga anambahi, kelir blencong tuwin, gadebog puniku.
15. Tinengeran ing tauning sasi, sangkalane kamot, wignya karya martani tunggale, etanging kang warsa sewu luwih, kawan atus tuwin, patang puluh telu.
16. Wayang kulit wiwit den tatahi, mripat kuping bolong, uga lesan nalika taune, manut condra ongka sewu luwih, kawan atus tuwin, pitung dasa pitu.
17. Kang ngadani Sultan Demak matri, duk nalika anom, Raden Tranggana wau asmane, panganggone wiwit den tambahi, gelang anting-anting, kalung kelat-bau.
18. Mawa cawet rambut gelung tuwin, jamang miwah kroncong, ana maneh kang rambut kaore, pakem uga kinarya muwuhi, mring watoning ringgit, dening Ratu Runggul.
19. Saking Giri nalika makili, Sultan Demak dados, gon-anggone kaprada mrih sae, kidang kancana namaning ringgit, duk ing sasi, sewu kawan atus.
20. Tuwin pitung dasa wolu nguni, dene wayang gedog, Sunan Giri iku penganggite, kanti gongsa pelok angrenggani, mawa den suluki, mijil nyang megatruh.
21. Garjitawatang mongka nyuluki, lelakoning gedog, an manggala gita apa dene, duk samana nuju taun sasi, juga catur asti, ponca jangkepipun.
22. Ringgit purwa miwah gedog sami, katatah cumromplong, kanti wangun gayaman arane, gen-anggening ringgit purwa ugi, taksih den tambahi, dening clana kampuh.
23. Ingkang estri ugi den wewahi, ing rambut ginendong, alu-gora tambahing gamane, uga gada lawan bindi nanging, tanganira taksih, irasan lestantun.
24. Kang kadyeku jroning condra warsi, angkanya kacriyos, eka ponca das ponca jangkepe, de wiwite ana wayang klitik, iku pan sayekti, yasan Sunan Kudus.
25. Ing nalika taun condra nguri, sinangkalan cocog, kayu sirna tinata rupane, dene topeng wiwite kaanggit, dening Sunan Kali, ing nalika taun.
26. Sewu gangsal atus wolu tuwin, topeng katon abyor, wit mung abang lan ireng ecete, miwah dereng prasamya kaukir, cacah sangang iji, neng rupa pinetung.
27. Panji Kasatriyan Gunungsari, Klana miwah raton, Condrakirana Andaga Bence, ugi Temben limrah den wastani, danawa njangkepi, Turas kanan Pentul.
28. Kang kaajar nopeng dalang kalih, asli saking dukoh, Palar bawah Sala ran-arane, Widiguna Widiyana tuwin, topeng akirneki, den tambah rong-puluh.
29. Yeku Wirun patihan kekalih, Kartala Panjinom, Sinjanglaga punggawan Klananem, Brajanata parekan kekalih, Sang Ragil Kuning, miwah Sembunglangu.
30. Myang danawa emban Tatag tuwin, emban Gimeng Togog, emban Wilajomba sangalase, emban Wilacrema anjangkepi, kalih dasa iji, duk jaman Mataram.
31. Wiwit topeng-topeng wau sami, kaprada mancorong, nging uga durung kaukir kabeh, dening ki dalang Anjangmas nuli, cacahing kang ringgit, purwa sinung wuwuh.
32. Kanti bebujenganing wanadri, dening sang kinaot, Panembahan Senopati biyen, kanti sangkalan memet mantesi, wus awujud dadi, Sang Batara Guru.
33. Sang Hyang Guru manawa winardi, estu mawa raos, dewa dadi angecis bumine, warsa sewu gangsal atus taksih, tambah kawan desi, juga angkanipun.
34. bau lengening kang ringgit wiwit, kasopak pinedot, tambah panah keris gegamane, dening Sang Prabu Anyakrawati, Sinuwun seda ing, krapyak kalokipun.
35. Duk ing wau kanti den tengeri, mawa wujud dados, buta Cakil kang ngandut artine, tangan yaksa tataning sujanmi, angkanya kawilis, leres condra taun.
36. Sewu gangsal atus seket kalih, ewadene popog, Sang Hyang Guru irasan tangane, paksa panggah tumapak ing siti, tamat tembang mijil, sinome sumambung.

………. S I N O M ……….
01. Nalika ing condra warsa, sewu gangsal atus tuwin, sawidak tiga ringgit purwa, cacahe dipun wewahi, danawa rambut geni, dening Sinuwun sultan Agung, kanti condra sangkala, memet ungelnya winardi, urubing kang wayang gumuling bantala.
02. Ing sajroning condra warsa, sewu gangsal atus tuwin, pitung dasa wolu nulya, ringgit purwawewah malih, Hyang Guru angenciki, lembu andani puniku, dening Sinuwun Mangkurat, kapisan dipun sangkali, estining kang pandita marganing dewa.
03. Para dewa arasukan, miwah asepatu nanging, Hyang Guru Batari Durga, tetep datan nganggo klambi, mawa sepatu nanging, pandita tanpa sepatu, amung manawa rasukan, dene pasitening ringgit, lamun kresna tonda darbeking Narendra.
04. Wayang kang alemah abang, darbeking kawula alit, para dalang linarangan, datan kenging lamun kardi, Arjuna sepuh kanti, wonda jimat kanyut mangu, pramila nuli karya, Arjuna wonda kinanti, pepiridang saking wonda tetiga.
05. Dening Sinuwun Mangkurat, kaping kalih ugi, kaloka Mangkurat Amral, kawewahan amujudi, danawa Endog ugi, limrah kasbut wil Galiyuk, yeku condra sangkala, marga sirna wayanganing, janma taun sewu lan nem atus gangsal.
06. Sinuwun Mangkurat Emas, mewahi Durga Batari, ngasta lelayu punika, sangkala memet mujudi, rupaning kang nyepengi, banderaning dewa iku, sajroning condra warsa, sewu lan nem atus tuwin, slikur nuli Sinuwun Paku Buwana.
07. Kapisan kesbut Pangeran, Puger amewahi malih, kenya wandu wujudira, sangkala memet mantesi, wil nembah wayanganing, satriya utawi taun, sewu nem atus lawan, slangkung tuwin Sri Bupati, Paku Buwana kang kadwi sung tambahan.
08. Buta Terong wujudira, ngemu sangkalaning warsi, buta lima mongsa janma, angkaning taun mbeneri, sewu nem atus tuwin, seket gangsal lajengipun, Sinuwun Paku Buwana, kaping pat kang kalok ugi, Sinuwun Bagus nalika ing condra warsa.
09. Sewy pitung atus lawan, slikur dawuh angayahi, yasa ringgit purwa nama, Kyai Kadung babon saking, Kyai Kanyut sekedik, kajujud ing dedegipun, dene kang dinawuhan, abdi dalem dalang nami, Ki Sadongsa asli saking dusun Palar.
10. Wayang gedog Kyai Dewa, Katong ugi, yasaneki, Sinuwun Bagus duk ing warsa, sewu pitung atus tuwin, kawanlikur kapirid, saking baku baonipun, yasan Giri kalawan, para dalang den wiwiti, kaprenata manawa nuju andalang.
11. Aneng sajroning kadatyan, tan mawa talu rumiyin, terus jejer lamun mayang, aneng sajawining puri, kedah talu rumiyin, lajeng jejer wiwitipun, malah lumrahing desa, dadak nganggo den pucuki, banjur talu nembe jejering adegan.
12. Cacahing ringgit purwa, kang aneng kraton nagari, Surakarta Adiningrat, kari para Kyai Kyai, Jimat lan Kanyut tuwin, Mangu miwah Kyai Kadung, de kang kanggo padinan, rama Pramukanya ngawikani, marang wujud citraning kang ringgit purwa.
13. Kumbakarna mawa wonda, macan mawa mripat kalih, mendung amripat satunggal, wonda barong mripat kalih, Rawana wonda bugis, kanti kalih mripatipun, belis mripat satunggal, dene Boma wandaneki, alus, alus gusen Duryudana wandanira.
14. Jaka jangkung Baladewa, mawa wonda geger tuwin, awonda kaget sembada, miwah paripaksa nanging, Kakrasana winarni, mawa wonda kilatipun, uga wonda sembada, dene wandanya Setyaki, mimis kakik miwah awonda wisunan.
15. Somba amung mawa wonda, sembada banjet myang buntit, Kresna wonda gendreh krena, rondon mangu bedru nanging, Narayana winarni, mawa wonda geblagipun, uga wanda sembada, Abimayu rangkung buntit, para bamabang pada sih miling wandanya.
16. Bima iku wandanira, lindu ponan lintang tuwien, wonda mimis miwah gurnat, Gatutkaca wandaneki, kilat kalawan tatit, wonda gelap miwah guntur, Yudistira awonda, panukma lan putut tuwin, Dananjaya wonda kadung mangu jimat.
17. Uga wonda pramukanya, kanyut kinanti malat sih, Premadi amawa wonda, pangawe miwah pangasih, uga wonda kinanti, Banowati wandanipun, berok goleng kalawan, Sumbadra wandanireki, lanceng miwah rangkung akirira.
18. Dene Srikandi, goleng patrem wandaneki, Batara Guru awonda, krena miwah arca tuwin, Semar kang mawa kanti, Bagong wonda brebes mendung, nanging Semar kang mawa, Petruk Gareng wandaneki, ginuk dukun kalamun Bagong wandanya.
19. Gilut uga gembor miwah, wonda ngengkel lawan roti, dene Petruk wandanira, jamblang jlegong mesem tuwin, wandaningtopeng sami, Klana sepuh gusen alus, dene Klana nem jaka, lan jangkung wandanireki, dene Panji sepuh pan mangu wandanya.
20. Kalamun Panji taruna, mung pangawe wandaneki, de Gunungsari awonda, banjet kalangkung respati, wandanya Ragil kuning, lanceng Codrakironeki, amung lentreng wandanya, Kumudaningrat winarni, wonda goleng tregal-tregal solahira.
21. Telas panjerenging wonda, miturut srat Pustakaji, minongka purwakanira, nihan gantya kang winarni, nenggih gunungan ringgit, rigen panggustine gatuk, tuk-tukane pan katah, matuke den otak-atik, tukuling tyas tumanduk mardikeng krida.

………. DANDANGGULA ……….
01. Dandanggendis manis butrawali, luwih nyetek lumengketing cetak, ceta eca rasane, tikta atuntung langu, nglandeng maranggrana nanduki, kenceng angancing waja, gurungira minggkup, yen pineksa cinecepa, nora wurung belaeran ngolang-ngaling, mumet amutah-mutah.
02. Gatining kang tan tahan pepait, kipa-kipa kepati tan suka, katemah agebres-gebres, malengos mites irung, sanggyaning kang pra maos sami, miyat gubahan ingkang, banger langu prengus, boya tan oncat sanmendang, raosing rasa sanepakna butrawali, jrongrap soring paitnya.
03. Puruning kang tuna pangreti, tida-tida tan wruh tateng basa, kuma lancang paksa ngronce, kumecer nging tan pecus, ngyut cipta mangulir budi, ndupara kawidadan, pandadaring kayun, yekti mung dadya geguywan, muda punggung ugungan kirang dedugi, dinayan cublukira.
04. Parlu dahad paminteng penganggit, pra nupiksa dipun tyas samodra, angluberken aksamane, dateng pun muda punggung, de kang ayun rinipteng tulis, tapak tilasing kuna, nenggih yasanipun, Sunan Benang jaman Demak, kang winangun kayon tumrapireng ringgit, suraseng kang gunungan.
05. Denya manjer anjejer ing kelir, aneng tengah antareng sipingan, kanan tan api keringe, ngajeng balencong mungguh, nanging yekti tan yun anggusti, ananing padalangan, lan lelakonipun, tuwin sapituturira, amung metik pepetaning kang den anggit, rasaning bab gunungan.
06. Ningkasake sinawung wigati, pasemoning kang samya sinamar, ing sajroning gunungan, aneng kono kecakup, nitik saking gambaraneki, pangrakiting pepetan, konta gatranipun, winangun mawarna-warna, ananangi raseng tyas pangotak-atik, de matuking pepetan.
07. Tamtu wonten katranganireki, bab gunungan kayon wayang purwa, yen ing nguni iyasane, Sunan Benang pinunjul, amuwuhi ananing ringgit, purwa mangka sangkalan, memet ungelipun, geni dadi sucining rat, yeku taun condra angkanya ngleresi, pinanggih etangira.
08. Nuju sewu kawan atus tuwis, kawan dasa tiga prapteng mangkya, durung ana wedaran, narbuka wardinipun, nganti prapteng mangkin pan maksih, peteng dedet limengan, rinubut pepedut, pedot tan antuk wewengan, wenganing kang wardaya derarsa nganggit, ginaning kang himawan.
09. Bahnining kang karedeging kapti, yen nitiha sakehing carita, tan jajah mring srat wacane, yun sinangkang sing kawruh, durung weruh warahing ngilmi, pama metani babad, kabotan tyas ribut, kagubeding kabutuhan, wantunira muda punggung sru kapengin, mulad pra nawung krida.
10. Ginagasa tangeh angenani, pinda mbedag kang tanpa sanjata, mokal kelakon karepe, kerot datanpa untu, temah pantog puntoning ati, tita tantuk sarana, enering penggayuh, ingkang yogya linaksanan, nawung gito mung waton pangotak-atik, nganti kepeksa nyerat.
11. Nunggal kayun tok-tele den angit, nadyan gabug ginuyweng ngakatah, begja yen mung sinaruwe, wosing pangiketipun, pepatokan pangreti cilik, calak mring bab gunungan, mirid kanggenipun, kalampahing padalangan, miwah mirid saking pepetanireki, gumantung gatranira.
12. Wruh kang carita pan wujuding ardi, ing jro meksi gambar rupa-rupa, awig ngrawit pakartyane, pinrada sungging mungguh, weh sengseme para mriksani, ngisor tengah pineta, gapureng kedatung, payoning pura sinartan, ing lar panjang neng kanan kering respati, kawarneng kang wiwara.
13. Pang ingapit gupala kekalih, ngemba Cingkarabalaupata, sikep pedang lan tamenge, lungguh ajengkeng mungguh, aneng tludag sarwa mantesi, sangingiling gapura, pineteng wreksa gung njenggarang pinulet sarpa, pan sembada rinenggweng pang tiga sisih, ambapang ngering nganan.
14. Antaraning pang ngandap pribadi, madya sinung mukaning kemamang, mrengenges maweh semune, de ngandaping pangipun, kanan sinung banteng mantesi, kering sardula kroda, jeng-ajengan patut, istane lir poncakara, weneh sinung gambar blegdaba kekalih, ugi ayun-ayunan.
15. Sangisoring pang kang ongka kalih, isi keték metangkrong nggedangkrang, sisihan lawan lutungé, asung srining pandulu, saselaning kang paksi-paksi, soring pang ongka tiga, katon manuk cohung, angajengken satawana, de kang pucuk pineta kuduping sari, antaraning puspita.
16. Saselaning pra kukila paksi, buron wana sanggyaning pinatra, tinrancang seling srunine, dedompol kinumpulan, pinantesing parada sungging, kuning bang biru seta, cinawi sinawut, deleg dalah panging gurda, pinrada byur dinulu amabalerengi, weh sangseming paningal.
17. Lumprahira kayon wayang kulit, kang pinrada simungging wewarnan, datan trus jaba jerone, amung sasisih mungguh, suwalike pinulas abrit, mawa lat-ulat kresna, petan agni murub, manut ananing carita, lamun kanggo jejer adegan narpati, kayon mongka kadatyan.
18. De yen kanggo crita narapati, sedeng kondur arsa ngenya pura, kayon mongka gapurane, dene manawa nuju, anyritaken srining wedari, ingkang kinarya taman, ya gununganipun, lamun ngocapaken wana, uga kayon kang kinarya wana werit, lamun pocapan arga.
19. Himawaning kang kinarya giri, de manawa nyritaken samodra, ancala kang minangko we, krodaning jaladri gung, lamun nuju ngocapken angin, prahara gara-gara, bajra sindung riwut, nora liya mung aldaka, pinolahken mobat-mabit aneng kelir, yen pocapan dahana.
20. Kroda murub yayah mbrasta bumi, kang minongka latu ya gunungan, winalik abang sungginge, nadyan ginawe guntur, guntur wedang lan guntur geni, tuwin guntur wisesa, gelap ngampar gludug, bola-bali mung gunungan, nadyan swarga loka lan kawah yumani, nora liya gunungan.
21. Kang kinarya padaning pangringgit, kayata yen arsa salin konda, seje praja upamane, lan salin alamipun, gunungane sumelang kelir, lan wiwit tata wayang, sadurunge talu, lan yen bubar byar raina, kang pinanjer aneng satengahing kelir, mestine mung gunungan.
22. Duk gunungan pinasang neng kelir, kalanira kekayon kinarya, panyigeging caritane, gantos pocapanipun, salin konda seje negari, pamasanging gunungan, doyong adegipun, beda lawan duk kawitan, sadurunge jejer lan wanci byar enjing, tancep kayon bubaran.
23. Tumanceping gununganireki, ngadeg jejeg jinejer neng tengah, dadya gunungan adege, ingkang jejeg puniku, katrangane mung kaping kalih, kawitan lan pungkasan, de kang wungsal-wangsul, mongka padaning carita, tumanceping gunungan ginawe miring, mangkono lumrahira.
24. Mula dadi sekar lati, pasemone kang nonton wayang, gone teka wiwit sore, mbarengi lagi talu, nuli turu nglipus sawengi, nglilire wus bubaran, dadi nora weruh, duk ratri lakone apa, weruhe mung sore incip esuk lincip, saksat kanti gunungan.

………. K I N A N T I ……….
01. Kencenging tyas tanpa kancuh, kacipuhan paksa ngincih, kemecer nging tak truwaca, wigatine kang kinunci, citraning kang neka warna, jroning gununganing ringgit.
02. Anggitaning pra linangkung, kongas tumekeng samangkin, durung ana kang anggubah, bakune ingkang sinandi, dene wigati ginita, goteking kang pra winasis.
03. Mokal yen tan mawa parlu, lukita anggitan ringgit, rigening kang nawung krida, ndudahi kaanan ringgit, kanggo pangglaring krawitan, winor lelakoning ringgit.
04. Kang supadya datan pugut, mongka sudarsaneng wuri, lstari tumekeng mangkya, sumiyar sanuswa Jawi, winatareng laminira, sewu taun para luwih.
05. Wiwiting ringgit maujud, sinangkalan taun rawi, rupaning wayang pineta, nadyan kalangenan kuni, ewadene durung kemba, pan maksih kauri-uri.
06. Rarase kawuryan terus, weweh winantu mrih luwih, saya weh sengseming driya, nihan kang arsa jinarwi, pepetan jroning ancala, nanging panlusurireki.
07. Amung sakaconggahipun, agahan mung dugi-dugi, wose watone tan ana, turutan ingkang kapirid, paripaksa angrumpaka, katarik adrenging kapti.
08. Mung ingotak-atik matuk, tuk-tukane datan matis, tok-tele mung ngayawara, yayah nglindur tanpa guling, lali linglung kangenglengan, lingak-linguk tanpa olih.
09. Wewengganing manah buntu, toging driya mung kapirid, rarasing pepetanira, kang aneng jroning paredin, sinung gambaring gapura, ingapit lar kanan kering.
10. Ngregancang mimbuhi semu, sakiwa tengening kori, rinekseng gupala kembar, ngemba Hyang Cingkara tuwin, Balaupata pan samya, sikep gada lawan tamsir.
11. Weneh pedang tamengipun, petaning pasemoneki, kareping gapura ika, gapura tembunge Jawi, ateges manunggal rasa, surasaning asma Widi.
12. Dene lar pangapitipun, puniku ateges urip, uriping para manungsa, dumunung ing donya iki, ywa katungkul ulah suka, kasukan tan wruh ing gati.
13. Tansah nguja awanapsu, napsu kuning gung nenarik, dereng marang pepinginan, nengeken kaanan lair, kang anjog mring kaluputan, mepeti dedalan eling.
14. Milalah meleng kapilut, kapuled panggawe lali, malah amilih kang ala, lali mring panggawe becik, begjane wong kang mangkana, kena kinala ing eblis.
15. Dene pangajaking napsu, kang rekta rosa anarik, muruk mring panggawe mungkar, mubal angkaraning pikir, korup ing reh para cidra, dora durjana drengki.
16. Kiyeng dukane amatuh, botoh anjelak tur julig, srei tegel tegan manggan, gung ngrerusak mring sesami, misesa tanpa wilasa, kongsi kolu mamrih lalis.
17. Saksat setan dadi rau, tedas pambujuking jajil, janma kang sipat mangkana, mungkur mring pakarti yukti, tetep praptaning antaka, kalelep klebeng yumani.
18. Napsu kang awarna biru, baute amung nuruti, kanikmating memangsan, mangan minum lan madadi, tinurut sakatogira, kang dadya karemaneki.
19. Mung njaluk kebaking waduk, den uja jinujweng gajih, jinejelan ing badogan, wineleg nganti mandelik, kaulu meh sundul telak, teleke sawaluh telik.
20. Yen nginum ping nem samenut, tinut karemanireki, nadyan wus wuru waragang, kaduga ngogok barendi, badeg alkohol lan arak, suwara rak cerik-cerik.
21. Madade prasasat udud, bedudan anggung pinundi, pinda pandu tunggu aba, kumanda muni mak jeblis, jebles eblis kalekaran, kemlakaren merem melik.
22. Meleke yen arep muluk, yen angop nyambi ngangapi, karemane kang sinukan, madad minum lawan bukti, tindake mung kalamongsa, kalane titik mring wuri.
23. Mangkoneku karyanipun, si napsu tigang prekawis, wasis tansah ngajak-ajak, ngajak kang sarwa tan yukti, temah tumiba tan arja, njarang mring panggawe sisip.
24. Karana si napsu telu, yen wis amulet mring janmi, misesa sakarsa-karsa, temah janma kang kadyeki, wus dadya bebaturira, ing napsu tigang prakawis.
25. awis kang manggih rahayu, mung ngangsah budi tan yukti, kencokan ati serakah, kebanjur jubriya kibir, ambabar tindak duraka, kelantur kerep amungkir.
26. Nista nistip letek ngutuh, ngatahi tindak kang juti, bandrek gemblung gegemblengan, ngalantur nganti tan eling, lamun tinitah manungsa, tembe mesti bakal mati.
27. Tibaning antakanipun, ing kono pasti nglakoni, angunduh siksa pineksa, susah winasuh kaswasih, nggresah tansah gung sesambat, sinambut naraka pasti.
28. Tanarapken agni, murub malarap-larap ngajrihi, neng jro juranging naraka, kejet-kejet kejer anjrit, kekejot tan bisa oncat, kebacut cilaka mencit.
29. Mangkono temahanipun, tinemu wong nuruti, mring ardaning napsu tiga, kamawawa wanuh wani, mampang ngremehken Pangeran, kang sipat kuwasa ngadil.
30. Mongka kwasaning Hyang Agung, manungsa supadya darmi, darma ateges dedana, dana pakartining diri, rila eklas jati dana, ninggal uwal mungkur kapti.

………. P A N G K U R ……….
01. Doraning darma karana, karosaning karsanireng ngaurip, uripe kawasa mengku, kuma aku rumongsa, samubarang rasane paksa dinaku, kasrimpet polahing karsa, kisruh sanggyaning dumadi.
02. Dumadining pramanungsa, sayektining atas kwasaning Widi, dumawahing nyatanipun, penceng enering darma, malah malik lali jatining Hyang Agung, kuwasane wus karayah, dinakweng diri pribadi.
03. Pribadining napsu seta, tansah nuntun marang panggawe becik, mestuti mring reh rahayu, kayungyun mring kotaman, temen tuman ngrungkebi agnyeng pra luhur, netepi atering sarak, rumaket keket akingkin.
04. Tekat kyat tan bangkit rungkat, kuwat awrat prasasat gunung wesi, katempuh ing prahara gung, tangeh lamun mingketa, milanipun napsu kang putih puniku, kalokweng lumahing jagad, karan si napsu kang suci.
05. Dadya genep napsu papat, abang ireng kuning kalawan putih, yeku napsuning pra manus, amung patang prakara, rina wengi rame tansah rebut unggul, agul-agul gal-ugalan, galake kepati-pati.
06. Gelis gatuking duraka, kadursilan ladak dora dur bengis, rame ruhara tanpa wus, genti unggul kasoran, napsu seta kabotan kinrubut telu, sinesek sing kering kanan, pinupuh ngarsa myang wuri.
07. Riwut wuru ing ngayuda, napsu katri rikat mangruket wani, kang seta panggah apuguh, katri pareng mangrupak, kroda mangkrak anggelut gulet gumulung, gegot ulet let-uletan, keket keket ruket kungkih.
08. Nanging katemahira, ingayuda seta kerep katitih, kekes riningkes ing mungsuh, winasuh winisesa, kesi-esi kapepet denya prang pupuh, mangkana pepindanira, poncakara jroning ati.
09. Mulane para manungsa, sewu begja kang bisa nanggulangi, mring ardaning awanapsu, kang ngajak mring maksiyat, prapteng ngriki sinambetan petanipun, gambar gapureng gunungan, sakiwa tengening kori.
10. Rinekseng Cingkarabala, miwah ingkang sami, nyepeng pedang tameng mungguh, tamsir tanapi gada, kang pepetan rarase wus weh pituduh, saparsa manjing gapura, yogya nyembeleha dingin.
11. Ardaning kang napsuawa, aywa manjing manawa durung bangkit, baut ngalahaken napsu, mumpung wiwareng pura, maksih menga manganti durung tinutup, katutupan lawang tobat, enggal tobata mring Widi.
12. Teranging pasemon ika, sung sasmita yen manungsa kang bangkit, manjing mring kori pangumpul, tan liya janma ingkang, wus anyirep mring ubaling awanapsu, sumarah kwaseng wisesa, sumungkem konjem mbekteni.
13. Suci lair batinira, wong mangkana trang wus arasa tunggil, gelis malbeng gapurestu, nanging ta kadiparan, sapa kuwat kanggonan tindak kadyeku, tumraping jaman samangkya, sajagad tan antuk kalih.
14. Gobyagen satanah Jawa, wiwit Banten tumekeng Banyuwangi, wus pasti yen datan mangguh, manungsa kang mangkana, wit puniku wus angancik drajadipun, Sang Maha Yugi sanyata, angel bisane mrangguli.
15. Bali ngrebug napsu papat, pama jaran bandol anggegirisi, keras tan kena dinumuk, galak nujah anyepak, nyakot mbrakot gila kasenggol ing pecut, nendang mbandang nunjang-nunjang, numbuk bentus neniwasi.
16. Sing anunggang kajengkelang, galimpangan kacemplung jurang curi, tan wun ajur kumur-kumur, pinekak malah nabrak yen sinengkrak kras kroda nglumba anubruk, bebas abahane rantas, pedot amamah kendali.
17. Mulane bab napsuawa, mung si budi kang minongka kendali, supaya napsune manut, nurut karsaning budya, mongka pranti anggayuh panggawe ayu, rahayu ing donya kerat, begja geng ingkang pinanggih.
18. Mangkono mungguhing janma, nanging lamun budine kang kuwalik, dadi jarananing napsu, tan wurung katiwasan, temah nasar kesasar banjur laku dur, andadra tindak duraka, tan wun kalebeng yumani.
19. Gambaraning napsuawa, lawan budi pan wus dadi sawiji, wujude ingaran kalbu, kumpul kempel tan pisah, kaya dene jenang dodol paminipun, kadadyan sing don-adonan, glepung bumbu santen gendis.
20. Yen kakeyan glepung sepa, lawan kaduk santene dadi gurih, adakan tengik lan jamur, yen kaduk gendisira, pan kalegen cumekot keraseng untu, menawa kakeyan uyah, kasinan datan prayogi.
21. Rehning jenang dodol ika, don-adonan wus campur dadi siji, sipating kerentegipun, becik tanapi ala, krenteg ala lan becik obahing napsu, binarengan dening budya, dadya ywa kirang teliti.
22. Marma disugih weweka, waspadakna krenteg ala lan becik, cateten aywa tunpang suh, mbaleni bab gunungan, sangisoring gapura rineka mungguh, kabatur undak-undakan, pinda sasami-tanireki.
23. Unda-usiking derajad, ingkang janma manungsa wiku yogi, nggenya met margining ayu, prapteng drajad punapa, parlunira undak-undakan kabatur, batur tegese kawula, iya kawulaning Gusti.
24. Gustining gesang samoha, amung siji tan ana kang madani, Allah ingkang sipat Agung, ingkang Maha Kuwasa, nguwasani marang kaanan sawegung, kang tanpa purwa wasana, ngratani donya myang akir.
25. Nanging sakehing manungsa, tan kelingan duk maksih neng duryati, ngayahi pakarya luhur, nalikarsa tumitah, maring alam donya sanggyaning temuwuh, wus nggaduh pranti engetan, yen benjang bade tan lali.
26. Marang ananing pangwasa, pra manungsa mula pada linair, mawa piranti kang cukup, tumraping alam donya, sinartan ing poncaindriya linuhung, undagi makaryeng ndonya, ewadene kerep lali.
27. Kancane si poncadriya, malah dadi dedalan prapteng lali, saya lawas saya limut, mumet mamang mek-mekan, krep kesasar-sasar susur numbuk bentus, betah ngrungkebi piala, labed lali mring Hyang Widi.
28. Tanapi para manungsa, wus winajib kaduga mung nglakoni, ginaduhan kwaseng Agung, garan kanggo mranata, mata marang pamotahing napsu catur, tur yen tetep kwasanira, bisa nulung nunggal Gusti.
29. Yen kwalik kang kwasa, nora aring malah kabanjur baring, motah mbluntah ketuh ngutuh, dadi leteking jagad, jinagakna kwasane bakal kajegur, marang naraka jahanam, nompa pidaneng Hyang Widi.

………. ASMARADANA ……….
01. Kasmaran moh angoncati, tibaning pasiksan paksa, kasangsara salawase, minongsa agni naraka, kemripik lir keringan, ngenteni mangantu-antu, tekaning waktu luwaran.
02. Nihan gantya kang winarni, wangsul mring rembag gunungan, perangan nginggil petane, prenah payoning gapura, mawa wreksa goraya, ngadeg anjejer manduwur, mawi kapulet ing sarpa.
03. Pucuking wit sinung sari, rineka kuduping sekar, mawa pang tiga sisihe, dene satengahing wreksa, sinung sirah kemamang, mrengenges mimbuhi semu, weh seseming kang tumingal.
04. Wau witing gurda tuwin, epange nenem ambapang, nganan tanapi ngeringe, pinradabyur gebyar-gebyar, mancorong lir kancana, kang mangkana ananipun, ing ngriki yun kapraceka.
05. Winulat den olak-alik, tinlusur mamrih tan sasar, ingotak-atik matuke, tinemuning panyurasa, ananing kang gunungan, sinung pepetan gurdagung, anjejer tumekeng pucuk.
06. Gambaring kang gurdaning wit, wardine mawa pralambang, delenging kawruh jatine, kawruh warah kasampurnan, sampurna teges tunggal, temunggal lan jinisipun, jinis asaling gumelar.
07. Pinrada byur tegesneki, mancorong madangi jagad, sumarot ing salamine, madangi tanpa wasana, nyrambahi mring ngagesang, kang asor miwah kang luhur, ala becik wus kawratan.
08. Katon ing sunaring rai, lamun praupane padang, mancorong wening sorote, pratonda padang kang budya, dene kang praupanya, katon geseng tur nyrengungus, tonda geng urubing brama.
09. Matuh peteng ing pangeksi, seseg suk-sukan kemerap, mawarna-warna tingkahe, nrajang nunjang pincang jonjang, dengkling miringambrangkang, mekeh-mekeh amrekungkung, keseser kesod deyogan.
10. Nyeret semper impur njungkir, njengking ngonja-onja nungsang, nlosor nggremet sasamine, giniring manjing naraka, krana arsa kinisas, ing kono sagunging manus, angunduh wohing tumindak.
11. Kang ala miwah kang becik, wus cinawisaken sadiya, tinompa wajib ing tembe, samene yogya jinugag, mbacutken rembag ngarsa, sasamaraning gurdagung, deleg dedalan tumindak.
12. Naga anggubet marang wit, terange mawa pitedah, pra manungsa dumadine, tansah kapulet ing ala, mula aran santosa, sing sapa ajeg apuguh, gelem anyirik piala.
13. Ing pucuk kuduping sari, cetane nawung wewarah, angluhurna kadarmane, andarmaken kwasanira, kuwasaning ngagesang, dene pang kang nenem iku, kabeh kadayan delegnya.
14. Nyagaki adeging pranti, tetep pang kang nenem kalah, kawasa lawan delege, genep dadya sapta wara, pang nenem lan gurda juga, gatining pipindanipun, badan kang pitu prakara.
15. Eka atma delegneki, kadwi budi gregedira, katri engetan arane, catur prananing manungsa, ponca napsu dumadya, sa linggasariranipun, karan si mayangga-kresna.
16. Kasapta wadag puniki, kawruhana tegesing kang, deleg pinrada sungginge, karana atma minulya, abyor tanpa karana, kasebut gesang kang agung, angung geng tanpa pepadan.
17. Kang Maha Kwasa Hyang Widi, Maha Suci Maha Murah, kang Maha Adil kaloke, langgeng datanpa wasana, urip tanpa palastra, Gusti Allah sipat Agung, uga kasebut Pangeran.
18. Hynag Manon Hyang Udipati, datan kakung tan wanodya, datan putra pinutrake, tan mawa purwa wasana, tan darbe jaman makam, nanging wajib ananipun, mikalo lamun tan anaa.
19. Uga deleg nyasmitani, dadya deleging gumelar, karana sing pangwasane, dadi ananing dumadya, krana kwasaning atma, Gusti Allah Maha Agung, nenggih Pangeran priyongga.
20. De ngaurip mratandani, marang ananing Pangeran, nanging ywa kisruh, awit krana ananing wang, Pangeran nuli ana, marga ingsun kang nyebut, ngarani si Maha Kwasa.
21. Iku wong kang lara baring, rumongsa wasis angucap, ceta miring pikirane, nekat ngaku wicaksana, kwasa nganaken Allah, mranata kalawan ngatur, tibake mung wong keparat.
22. Iku pangerti kaplesit, Pangeran databpa asma, asmeku aran tegese, aran iku ingkang karya, kang nganaken wong lumrah, bisa ngarani lan nyebut, yen isih kanggonan nyawa.
23. Wruhanira atma jati, tan kadayan dening aran, tan mreduli mring asmane, nadyan kang samya sung aran, durung lan wus tan ana, atma langgeng ananipun, anane tanpa karana.
24. Nahen kang winarneng tulis, kuduping sari ing pucak, ceta nawung sesandine, nutupi ananing atma, mong warananira, mrih atma gesang kang agung, datan kuwadehen ngegla.
25. Sari wus amawa jarwi, sarining anasir papat, bantala angin geni we, wus ngempel dadya sajuga, wujud sarira kasar, badan wadaging pramanus, kang dadya wadahing atma.
26. Pang tiga kang sisih kering, peprincening rila eklas, juga wani ngeklasake, sakehing barang kadonyan, kadwi rila mring sanak, para waris lan sadulur, katri rila mring sarira.
27. Eklas kang tigang prakawis, kalangkung geng dayanira, tumraping wanci angkate, atma amisahi raga, genah sepen rubeda, tanpa sakit raosipun, sing dayaning rila eklas.
28. Sisih kanan pang kang katri, terang yen mawa pitedah, tuduh mring pepecahane, eling kang telung prakara, eling mring kabecikan, eling raga obahipun, lan eling sakehing ala.
29. Wangsul cacah pitu dadi, araning ari kasapta, wiwiting ngetang sing Dite, Soma Anggara lan Buda, Respati Sukra Tumpak, kabeh iku aranipun, surya condra lan kartika.
30. Yen Dite ywa dahar sari, Soma anyirika iwak, Anggara cegaha ngombe, Buda nglowong nora mangan, Respati sirik uyah, Sukra nora kena turu, Tumpak sirik dahar brama.
31. Manungsa wajib nglakoni, cecegah manut arinya, lan aywa nganggep sepele, kaya dongeng ngaya-wara, wewarahe wong kumpra, mongka bulpus apus-apus, ngangapusi mamrih arta.
32. Tegese ngupaya pokil, pokal kol-okolan, lir werek warah wuruke, sing anggugu tek-entekan, balindis nganti kandas, wekasane nompa getun, tinuntun mring panasaran.
33. Nanging aywa muring-muring, sesambat angaru-ara, nguman-uman Pangerane, nora adil marang titah, poma aywa mangkana, iku lekasing wong kumprung, delarung dimadung setan.
34. Malah disabar sayekti, yen lagi ketaman coba, kudu betah ngrasakake, giliraning badanira, miwah tansah ihtiyar, kang supaya gelis antuk, parmaning kang Maha Kwasa.
35. Dene yen ginilir sugih, arta waras badanira, tuwin pangkat kapriyayen, aja mbanjur sumangkeyan, adi-gung adi-guna, sapa sira sapa ingsun, ngendelken drajad kadonyan.
36. Semuni wani ngakoni, madani Maha Kawasa, kinacek ing sesamine, sasat Allah ngejawantah, tansah enak-enakan, rina wengi jibat-jibur, anguja mring napsuhawa.
37. Ingkang mangkono tan yukti, malah wajibira kedah, saya geng ing panuwune, marang kang Maha Kawasa, sinartan suka bagya, gepakna saka bebendu, dimen tetep darmanira.

………. G A M B U H ……….
01. Gambuhing darmanipun, amung sapecating atmanipun, aran mokal yen kenging dipun tambuhi, atma pasti oncatipun, paran bae nora lidok.
02. Saweneh janma muwus, bab wong mati wus kerep dirembug, dening bapa biyung embah kaki nini, buyut canggah gantung siwur, misuwur ginawe ngobrol.
03. Ngomongi anak putu, uga ingkang durung pupak untu, pada eram krunggu kojahe si kaki, kakek mung kakeyan umuk, mamerken omong nyalemong.
04. Yen wong kaya aku, nora gumun miwah nora ngunggun, den obroli wong klelet wus nora, pait, tiwas umuke ngetupruk, dak sambi ngantuk kemawon.
05. Awit iyong wis weruh, pati iku kiyamat wosipun, sajatine wus kelakon saben ari, dening ngagesang sadarum, ngalor ngidul ngetan ngulon.
06. Ngulati kyafeng butuh, warna-warna kang ingaran butuh, kang kaluwen nora liya butuh bukti, kang kasatan butuh banyu, kang kawudan butuh prabot.
07. Yen wong kang lagi nganggur, angupaya pegaweyanipun, ingkang lara njaluk waras butuh jampi, tuwin sapiturutipun, grebane kang den upados.
08. Pantoge kang tinamtu, butuh duwit iku kang den luru, kanyatane kabeh butuh nganggo duwit, awit yen tan mawa fulus, adakan tan kelakon.
09. Ramening wong met butuh, kang tan antuk sesambat angruntuh, kontrang-kantring awak sayah ati sedih, iku tonda saksinipun, dina kiyamat kang melok.
10. Beda wosing kang rembug, rembug gabug kandane si Bawuk, nora bisa nuduhake tonda saksi, upama den anggep tuhu, tibake mung omong kosong.
11. Sinambung rembag ngayun, janma muda durung kambon kawruh, weruhe mung kasunyataning kang lair, tan wruh gaibing Hyang Agung, Gusti Allah kang kuwaos.
12. Aywa maido Manu, iku tetep pangreti kaliru, tyas kabuntel akal budine meh mati, dadya maksih kumprung pengung, pengpengane kajelomprong.
13. Duh-duh aywa kadyeku, Sang Hyang Manu kang murbeng temuwuh, den oraken mung landesan tonda saksi, paseksening wong tarwilun, lumaku ginugu ing wong.
14. Wong kang mangkono iku, tetep datan katitipan ngelmu, mangan ngimel yen wus wareg nuli ngising, sing-sing nlengseng adol gurung, rumangsane dadi jempol.
15. Tan eling lamun manus, panemune pada lan wong cingklik, lah rungokna sun tuduhi tonda saksi, bab gaibing Maha Hagung, kang tan kena ginayuh wong.
16. Dera kang Maha Agung, anganaken manungsa sawegung, tan pilih sih Jawa Cina Mlayu Bugis, Keling Kodya Jepang Hindu, rupa-rupa bangsaning wong.
17. Wit saking kwaseng Agung, kabeh titah samya gesangipun, wekasane pinanjengken marang pati, ngendi ingkang ana manus, bisa luput saking layon.
18. Aywa kasusu umuk, anggambarken kaananing butuh, grebanira wong urip mung butuh duwit, wit tanpa redananipun, samubarang tan kelakon.
19. Nging pama duwe butuh, butuh urip aja nganti lampus, apa ana kang kaduga gawe urip, njaluk opah pirang ewu, mesti yen kabayar kropyok.
20. Mring ngendi nggonmu ngluru, apa minta sraya mring pra wiku, ingkang samya nggentur ngasrameng ngasepi, apa marang duku-dukun, kang nggadebus sugih omong.
21. Ngiming-iming wong pengung, lingak-linguk amunjung pisungsung, abon=abon pitik putih mori putih, duwit putih tnpa petung, den rewangi utang lebon.
22. Mangsuli rembag ngayun, bab ananing kiyamat ywa gumun, ngengetana gunging kuwasaning Widi, tan ana watesanipun, kwasa nganani dumados.
23. Krama kwasanipun, pan sakala wus mesti awujud, gumelaring jagad isine mepeki, tutukulan kayu watu, gede cilik wus carup wor.
24. Tur pirang-pirang ewu, manungsa lan kewan manuk-manuk, kutu walang ataga lan buron warih, ageng alit wstri jalu, pinanci pangane manggon.
25. Lamun raina sinung, pepadang sing soroting surya nung, prapteng ratri ginantyan sunaring sasi, lan lintang maewu-ewu, anjrah neng ngawiyat abyor.
26. Panjang lamun winuwus, yen anggusti kwasaning Hyang Agung, krana obah kwasa ngowahaken sekalir, yeku witing gesangipun, pepuntone rusak bobrok.
27. Bobrok sirnane tamtu, kelakone yen wus prapteng waktu, mung tamtune besuk kapan dereng uning, jer kwasanireng Hyang Agung, datan gaduk kinireng wong.
28. Gunging gesang temuwuh, datan wande prapteng wancinipun, luluh lebur sirna ilang tanpa dadi, yeku kiyamat wosipun, basaning kang lumrahing wong.
29. Samene bae cukup, jerengane mrih tan seling surup, karya anyetaken kiyamat lan pati, samangko mbaleni rembug, bakune ingkang kacariyos.
30. Gunungan ringgitipun, bab pepetan gurda lan pangimpun, weneh wonten kang epang sekawan sisih, sanga pokokipun, wardine yun kacariyos.
31. Cacah sanga sung tuduh, dalan hawa babahaning manus, weneh wonten ingkang epang kalih sisih, dadya epange catur, gangsal lan deleging pokok.

………. P U C U N G ……….
01. Tateng pucung, gunungan ringgit kang sinung, gurda pang sekawan, gangsal dalah deleging wit, kang kadyeku yen rinasa boya liya.
02. Karsanipun, kang marneng gita rumuhun, mongka pralampita, cacah lima nyasmitani, marang poncaindriyaning pra manungsa.
03. Rasanipun, rosing wewarahe gatuh, lan kaanan donya, matuk lawan ngakal budi, poncadriya napsu keblat lan pasaran.
04. Sumilak trus, tataraning njereng kawruh, weruh mring pepadang, dumawah maweh basuki, kawruh nyata, tamtu tumekeng sampurna.
05. Tan kasluru, rerungkudan wus sirna wuk, winiwir binuwang, kawangwang wosing kajatin, tanpa tuduh denya mrih sidining budya.
06. Ngracik urut, uruting peprincenipun, bab ponca-indriya, yeku paningal pamyarsi, pamicara panggonda miwah pangrasa.
07. Ningkas kawruh, wewijanganing kang napsu, ingkang wismeng tingal, napsu kang awarni abrit, karnanira den dumugi napsu seta.
08. Dipun emut, mat-matan aneng, pamuwus, wara napsu jenar, jenak angusiri karsi, munggweng grana napsu krena sesenggoran.
09. Yasa cakruk, kinarya klumpukan kumpul, pun napsu sekawan, pakuwonira rinakit, katon pelak selehe aneng pangrasa.
10. Jatinipun, keblat mongka jangkepipun, penering warna, kidul abang wetan putih, kulon kuning ing lor ireng tengah samar.
11. Ingkang kantun, tumonjo mongka panutup, titining katrangan, angancing kenceng kinunci, kekancingan kuncine mawa cecegah.
12. Nom lan sepuh, pancen becik ulah laku, lakuning wong Jawa, wateke ayu basuki, kukuh bakuh bakuning kawruh kejawan.
13. Gandeng kacuh, pasaran lan hawanapsu, Paingnya tinengga, dening si napsu kang abrit, lamun manis Tinengga napsu sta.
14. Jangkepipun, pon napsu kuning kang tunggu, Wagene jinaga, dening si napsu umani, lamun Kasih rineksa ing warna samar.
15. Putus estu, titi mring peprincenipun, bab dina pasaran, rakitan poncadriyani, marmanira ywa gumugah gegendungan.
16. Didumunung, naluri kawruh kang luhur, ujar kang sanyata, tumrap kang maksih memetri, mretandani bektine marang Pangeran.
17. Parlu laku, nglakoni kanti tawajuh, ceta pacaking Hyang, umate den antepi, pirambara nggumateni mring gaduhan.
18. Sukur lamun, mantep mring pangulah laku, kang sinartan sabar, sabar budi nyrmbadani, nugrahane tinemu neng uripira.
19. Den kyat teguh, cobanen ngayahi laku, lakuning pasaran, sarana wani sesirik, sumbang surung rumeksa mring poncadriya.
20. Raosipun, ponca prabawa kacakupo, kaanggar liniga, ginawe nggayuh utami, temahane tumerah sajagad raya.
21. Kadaripun, yen Legi siraka turu, dimen tan ndaleya, wibawa tansah netepi, marang sangkan paraning gesang minulya.
22. Dipun urut, yen Paing ywa duka nesu, mrih tan kesamaran, pramana nrawang pangeksi, sarta tansah tetep sanggyaning dumadya.
23. Marmanipun, yen Pon asirika muwus, sirna panastenya, waskita wuwusnya dadi, tumanjane netepi lungguhing gesang.
24. Haywa kisruh, yen Wage cegaha ngunjuk, mrih tan kebrabeyan, dadya jatmika sayekti, trus sampurna uripireng ngalam donya.
25. Kasih petuk, sirik sarem mesti matuk, ceta tan bingungan, angkere katingal wingit, marma tansah nyatani gesang dumadya.
26. Harjeng laku, lakuning dina pitu, lan laku pasaran, dayane nyata nyuceni, badan batin kalawan ponca-indriya.
27. Aywa bingung, sanadyan durung dumunung, mring enering tindak, kang jumbuh lair lan batin, babarane karasa kongsi ketara.
28. Ajar ngadu, angudi kang nganti manuh, winantu wewarah, wasitane ngelmu jati, wit manungsa abadan kalih prekara.
29. Wadag alus, kabeh pada nandang rapuh, mula kekalihnya, kudu rineksa kang becik, kang supaya awet kanggone ing donya.
30. Selehipun, kang alus aneng wadagipun, lir pendah narendra, jumeneng neng prajaneki, solah tingkah muna-muni sadayanya.
31. Wadag tamtu, kereh dening alusipun, iku kawruhana, nanging ywa nganti kuwalik, yen kuwalik sasat marani sengsara.
32. Rasa kojur, kerep judeg keneng apus, paksa ngaya-aya, yen kepleset neniwasi, sinangsaya siya-siya, melasarsa.
33. Saya dangu, dengap-dengap gesangipun, nglampahi kanistan, ceta uripe nyerantil, nyatanira kasangsaran ndonya kerat.
34. Weneh wuwus, wus terang padang dumunung, kang aran sampurna, sampurneku warni kalih, kasampurnaning kang alam donya kerat.
35. kang rumuhun, ngudiya sampurnanipun, uripe neng donya, kang supaya sugih duwit, sandang pangan mubra-mubru samubarang.
36. Aywa banjur, kasusu wani anyingkur, nyingkiri kadonyan, awit tumindak kadyeki, kudu keplok munggweng lair batinira.
37. Tamtunipun, kalamun wis bisa antuk, kasampurnan donya, benjing estu bade manggih, kasampurnan ananing alam akerat.
38. Janma iku, kuma lancang njereng kawruh, weruh nora tamat, marma maksih mamang mamring, semang semang sarwa sinemu sinamar.
39. Sampurneku, sanyata datan gumantung, mring barang kadonyan, yektine malah ngribedi, dadya korup mangrapuh mring rasanira.
40. Estunipun, sampurneng donya puniku, mung tumraping darma, darmane sajroning urip, kawruhana darmeku awrat kaliwat.
41. Lugunipun, kuwasaning Maha Agung, nganani dumadya, manungsa mung wajib darmi, anglakoni kabeh ayahaning sukma.
42. Ananipun, ngagesang kwaseng Hyang agung, dudu kwaseng titah, marma tetep aran sisip, yen manungsa rumongsa darbe pangwasa.
43. Gatinipun, gumelaring jagad agung, uga sing pangwasa, kuwasaning Maha Suci, ceta kabeh kawengku dening kwaseng Hyang.
44. Dene lamun, sampurna neng keratipun, ateges manunggal, temanunggal momor sajinis, jinis gesang angempal gunging kang atma.
45. Atma iku, dumunung ing alam suwung, aran sonya-pringga, uga kasebut sonya-ruri, kabeh gumlar kauban katut maskentar.

………. MASKUMAMBANG ……….
01. Pan karingkes denira medar palupi, andaring konda, kajugag arsa mangsuli, kang dadya witing carita.
02. Bola-bali tan liya gunungan ringgit, purwapurwa kang rinembag, leres tengah pokoking wit, pineta sirah kemamang.
03. De kamamang amung amung wonten warni kalih, wenehmripat juga, wonten ingkang mripat kali, kadi paran wardinira.
04. Teka beda mripat juga mripat kalih, lih-ulihanira, rarasing pangotak-atik, bab kemamang mripat juga.
05. Bomanawi karsane ingkang nganggit, kanggo pralampita, tuduh mring tekad sawiji, mligi datan mangro tingal.
06. Nyawijeken mring Allah kang Maha Suci, kang sipat sajuga, gumolong meleng mangesti, marang katentremaning tyas.
07. Kang katingal ana mripating ati, tarlen Hyang kang murba. Misesa ngalam sekalir, lir tuhu wus kasat mata.
08. Marma tyase nityasaenget mring Widi, yen unyat kaanan, kang gumelar ing donya iki, kinikis pan saking atma.
09. Umeksi kang agal alus gede cilik, cedak tuwin dawa, aneh elo sarta gaib, lan kang remeh-remeh pisan.
10. Kabeh iku pan saking atma upami, umiyat mring sinjang, sinjang batik asal mori, mori mono saking bolah.
11. Dene bolah iku saka kapas kang den antih, asale si kapas, iku tukulaning bumi, kelakone dadi sinjang.
12. Nganggo pulas saka nila soga tingi, tegeran lan tawas, malam den cap myang den batik, cap canting asal tembaga.
13. Panggarape nganggo kayu banyu geni, ginarap manungsa, mongka sadayeku saking, tetukulaning bantala.
14. Dene bumi iku asale saking pundi, tan lyan kang murweng rat, dalah manungsane yekti, samya titahing Pangeran.
15. Marmani wong kang wus tekad sawiji, yen wruh samubarang, nadyan akeh elok gaib, andoke prapteng Pangeran.
16. Datan amung kandeg aneng alam iki, kaananing kodrat, dene kodrat saka ngendi, tan liya saka pangeran.
17. Tekeng Pangeran kapriye panemuneki, apa maksih ana, Pangeran den kuwasani, yen ana sewu nglengkara.
18. Sartanira wong kang wus tekad sawiji, kyating tyas tan nedya, kengguh mangeran, lyaneki, ngemungaken Maha Kawasa.
19. Tan arsa mangeran marang surya sasi, lan lintang kartika, suwung wang-wung lan pribadi, cahya tonda maksih sasar.
20. Mangeran marang ingsun uga aran sisip, tan wun katiwasan, sasat tanpa akal budi, tan wruh jatining Pangeran.
21. Nihan gantya ingkang kawursiteng tulis, mangkya kang winarna, kemamang kang mripat kalih, kadi paran karepira.
22. Yen rinasa karsane ingkang anggupit, kinarya pralambang, manungsa neng donya urip, anggaduh kalih prekara.
23. Wit manungsa satuhu yen rangkep kalih, raga lawan suksma, sipate ya warni kalih, jalu tanapi wanita.
24. Tindakira neng donya ya warni kalih, alus sarta kasar, bodo pinter ala becik, asor luhur sesaminya.
25. Tinemuning tindak ugi warni kalih, suka lan sungkawa, bener luput sugih miskin, mulya tanapi sangsara.
26. Wekasane urip pacangane pati, ora lan sampurna, ora sampurneku mesti, manggih swarga lan naraka.
27. Pan mangkono ringkesing omongan iki, pama tinerangna, udalane siji-siji, ngelawer angandar-andar.
28. Rehning mengko pan wus genah warni kalih, paran kang kinarsan, yogyane milih kang endi, kari ngupadi dedalan.
29. Marga ingkang bisa anjog kang kinapti, wit sabarang sedya, pasti ora tinggal awit, kadi ta upaminira.
30. Witing pinter kudu sregep amarsudi, witing kuwarasan, jejampi lan ngati-ati, witing sugih manggaota.
31. Nadyan swarga uga maksih mawa awit, wenang ginayuha, dening wong ing donya iki, kanti tumindak utama.
32. Nglakonana ingkang sarwa bener becik, mawa tata-krama, kasusilan trap prayogi, anggayuh basuki arja.
33. Kanti eklas miwah suci lair batin, manut rehing sarak, kacakup bangkit netepi, pasti kalilan manjing swarga.
34. Beda karo naraka kang gegirisi, sasat tan sinedya, ing benjang wus mesti prapti, pangayunaning Hyang Yama.
35. Jer margane kang naraka yekti, pepak warna-warna, tur sarwa nenarik ati, kebak gunging pepenginan.
36. Kanikmatan kasenengan edi peni, kebak kabungahan, kalarasan tanpa wilis, mula arang kang nglegewa.
37. Yen tan awas korup kasengsem tanpa wis, tan wun katiwasan, lir sato klebeng piranti, temahane kasangsara.
38. Kosok bali lan dalaning suwargadi, angele kalintang, jurang cerung parang curi, tur gawat kaliwat-liwat.
39. Ciyut singup ewuh pakewuh tur rungsit, kinepung bebaya, kebak gunging mutawatir, weh giris mring tyas kang mamang.
40. marmanira mangsuli kemamang malih, tegesing kemamang, aywa mamang jroning ati, turuten tekad srinata.

………. S I N O M ……….
01. Cinekak dera amarna, dayaning tekad sawiji, kinarya mongka tulada, dateng putra wayah wuri, rinawat kanggo peling, neng jroning nala ginelung, baleni rembag ngarsa, wose bab gunungan ringgit, kang ginita gatining petan wit gurda.
02. Kadya kang wus kawursita, tinrap ing sekar gambuhi, nerangken deleging gurda, dalah pang lan kudupneki, mangkya ingkang winarni, maksih witing kang gurda gung, kanti sen-isenira, buron wana geng alit, banteng singa kidang randing lan palguna.
03. Keték lutung satawana, mayura lan paksi-paksi, saselaning pang ambapang, pantes pinatra angrawit, sineling sari-sari, pinrada sinungging mungguh, cinawi tan kuciwa, citrane sawiji-wiji, wujud wijang pepetane esmu gesang.
04. Tengah sirahing kemamang, lir simbar timbul aneng wit, winulat weh sengseming tyas, gapura sinirap sari, lar ngapit kanan kering, numpang ambapang weh semu, pasemon semu gesang, tetep tumutup kang kori, kering kanan pan gipala sekembaran.
05. Samya asikep gegaman, tumuju ngajengken kori, alungguh jengkeng nggedangkrang, neng dak-undakan mantesi, mangkya arsa winarni, pepetane sadayeku, linaras rinumpaka, kapilih ingkang pakolih, candranira kaananing buron wana.
06. Ingkang ngandap sisih kiwa, mawa gambaring kiswari, tetungguling sato galak, kaloka prawireng jurit, rosa cukat trampil, keh kewan keni binekuk, galak kagila-gila, kidang sangsam kekes miris, giris giras kaplesit ngungsi jejurang.
07. Sisihan ajeng-ajengan, lan prajuriting wanadri, andaka gagah prakosa, teguh timbul pilih tanding, tate ngentasi kardi, mungsuh sinaruduk mawut, tan kuwawa lumawan, keh sato galak kalindih, temah kondang banteng bentung prawireng prang.
08. Petane yen poncakara, Pragalba galak ngajrihi, krodarsa nubruk mring mengsah, banteng tadah nanggulangi, manteleng pasang taji, ngandelken kuwating sungu, sardula mangah-mangah, siyung rangah mingis-mingis, rebut jaya sing akasor kawisesa.
09. Tengahing pang kering kanan, katon keték lan anjani, risedenge pencolotan, tandange cukat terampil, mlebar genti nututi, tarkadang nuntung manduwur, kuwat duwur-duwuran, ramening keték anjani, pating cruwet ting bleker rebut memangsan.
10. Duwur kiwa satawana, warnane bagus mranani, nlecer lancure kawuryan, mencok aneng pang metangkring, ringas rongeh kekaring, mawantu-wantu kaluruk, mintoken swaranira, sing akrungu katetarik, tyase ngurung lelancuring wana.
11. Kanan manyura kirap lar, rupane bagus respati, katon adining busana, warnane wenes amanis, meles lir pulas wilis, enggar angegarken buntut, buweng mekar lir sekar, keder katiyup ing angin, ngeca-eca si kuncung mamrih asmara.
12. Mungguh angigel aneng pang, ngrasa tan ana tumanding, raras remining manyura, mung kala-kala kapyarsi, nyuwara sru dumeling, ngumandang sing doh kaprungu, kabarung ramening kang pangocehing paksi-paksi, maweh asri mimbuhi langening wana.
13. Mangkono kaanira, candraning buron wnadri, kaya dadi pralampita, gumlaring alam donyeki, rame riwut tanpa wis, suk-sukan rebu-rinebut, ributing wong met betah, kabutuh wani toh pati, angendelken piyandele sowang-sowang.
14. Ana ngendelaken karosan, weneh ngendelaken kewanen, ana ngendelaken krukunan, kapinteran lan pangreti, kagunan weneh warni, angendelaken gede duwur, bonda miwah pangwaa, ngendelaken bener lan becik, neka warna kang mongka del-andelira.
15. Ingkang perlu kinarya, mburu butuhe pribadi, ngalor ngidul ngulon ngetan, sinangkan warni-warni, ana kang among tani, ana nukang maklar buruh, kriya sarta mbebedag, weneh anyudagar gegrami, ana ingkang dadya punggawa negara.
16. Pra punggawa nara praja, pangkat gede sarta cilik, ingaran pamonging praja, kena sinebut priyayi, wose sadaya sami, kinarya ngupaya butuh, wetuning sandang teda, nyukupi mring anak rabi, pirambara dadi marganing kamulyan.
17. Dene kang aran kamulyan, trange ana warni kalih, siji kamulyaning gesang, loro kamulyaning pati, dene mulyaning pati, wong kang antuk suwarga yu, yen kamulyaning gesang, unda-usuk de kamulyan kang gede iku narendra.
18. Kamulyan kang cilik ika, wong antuk kabegjan pami, kasugihan kadrajadan, ingkang lestari basuki, de kamulyaning budi, yeku kang ngambah rahayu, ngayahi kautaman, tebih sing pakarti sisip, nadyan miskin kena sinebut wus mulya.
19. Kaananing kang mangkana, manawa ora lestari, aran mulya nora lana, mulya lan lana tan sami, awit nadyan narpati, uga ana kang lingsur, sugih tumibeng mlarat, priyayi cinopot cepling, datan urmat tur tan antuk pensyunan.
20. Sumela lana winarna, lana langgeng tegesneki, langgeng tan mawa wasana, uga nora den purwani, tanpa sabab lestari, langgeng ananing Hyang Agung, angaubi gumelar, langgeng mungweng sonya-ruri, sipat juga nanging kabeh kaweratan.
21. Nadyan budi datan lana, jugag lamun tan lestari, luntur kapuntir duraka, satemah papa pinanggih, wigar gagar nggregeli, lir dongeng pandita Balhum, nalika jaman kuna, nuruti tangising rabi, kang ngrubeda darbe melik bonda donya.
22. Temahan kamulyanira, lonorot liron lan kirik, mangkono lupiyanira, dene yen critaning ringgit, kocap lampahaneki, Kumbayana sang awiku, kepencut mring kamulyan, suwarga margane olih, srananira neng madyaning bratayuda.
23. Pranging Pandawa Kurawa, sapa ingkang anglabuhi, mring Pandawa karyanira, yekti antuk suwarga di, Drona duk mireng warti, tyase kumecer kepencut, cipta labuh Pandawa, kuwasa tilar nagari, Ngatasangin numpalkeli angejawa.
24. Wusnya prapteng tanah Jawa, sedyane dadya kuwalik, melik ngiloni Kurawa, sing kroban kamulyan luwih, mula wekasaneki, Drona dupi prapteng lampus, kasasar marang jaran, mangkono caritaneki, lelakoning sang awiku Kumbayana.
25. Pantes mongka sudarsana, pamilihing bener sisip, aywa kesusupan hawa, wawasen ingkang pratitis, totokna jroning ati, titinen kang nganti jumbuh, jumbuhna jro jajanya, babasan lair lan batin, prapteng ngriki keplantrang menggok mring durma.

………. D U R M A ……….
01. Pan mangkana culikaning kang pineta, gambaring wanadri, dene gatukira, lanpepetan gapura, iku minongka upami, kawruh kang nyata, gandengira lan janmi.
02. Kasunyatan dadya watoning pranatan, tataning ngaurip, nganti prapteng lena, nora tinggal pranatan, yen girenjah siji-siji, murih wijangnya, pranataning wong urip.
03. Pan wus mengku marang sakehing dedalan, kang tumuju mrih becik, beciking ngagesang, kayata pamanira, tataning praja negari, ingkang mranata, panggede lan wong cilik.
04. Kabeh kudu tumindak manut pranatan, mrih tentreming negari, sakehing tumindak, panerak pelanggaran, prekara gede lan cilik, kerampunganya, kanti prenatan nagri.
05. Nambut karya dagang layar manggaota, lakuning utang silih, kempit dol-tinumbas, kabeh mawa prenatan, satowan salaki-rabi, ningkah lan pegat, manut prenatan nagri.
06. Bab pamardi panggulawentahing anak, tataning bale panti, prapteng pesrawungan, tamu sanak tetanggan, nyandang mangan turu ngising, prapteng palastra, tataning ngrukti mayit.
07. Pangiringing layon lan ngubure pisan, manut tataning ngaurip, uga kang manembah, kang bener lan kang lepat, tan cekap winedar ngriki, cekaking rembag, lamun arsa udani.
08. Upayanen aneng kawruh Sastra Ceta, tanapi wirid-wirid, jer iku kang mongka, prenataning ngagesang, kang runtut kwaseng Hyang Widi, wiwit tumitah, nganti tumekeng pati.
09. Jroning kawruh mawa wulang warna-warna, mepeki tan ngurangi, kang alus lan agal, jembar pida samodra, yen ginelar ngebeki bumi, pigunanira, asung padanging urip.
10. Wit ngagesang lamun tan mawa pranatan, mesti yen neniwasi, krana tandangira, tan wruh mring bener lepat, nurut karepe pribadi, akal budinya, pan dadya wuta tuli.
11. Numbuk bentus rebut rosa rebut menang, sawenang-wenang wani, mrakosa misesa, daksiya nganiyaya, mentala nguntal sesami, kamamah renyah, nglenyer anyunyur anyir.
12. Kaya dene satokewan wong alasan, kang maksih muda blindis, amung cecawetan, lulanging satokewan, awake kusi besisik, tan ingopenan, rambut rengket njerginggis.
13. Panganira bongsa daging iwak mentah, cukup pinanggang geni, omahe ting krembyah, pinda sudung andapan, gegamanira jemparing, bandil lan tumbak, saking tulang lan patil.
14. Kelakuwan miwah wewatekanira, tegel mentalan bengis, kaya sato galak, bebudene tan beda, tri prakawis mangan guling, lawan cumbana, kaote datan tebih.
15. Lawan kewan kang tan wruh mring tata praja, mula uripe sami, mung panggah kewala, tan mawa kemajuwan, durung ngreti ngupa bukti, ingkang prayoga, kadi lumrahing janmi.
16. Rerukunan genti liru kabutuhan, daya dinayan ngilmi, met pigunanira, temah ing alam donya, gumelar saya prayogi, akeh wewarnan, kang sarwa edi peni.
17. Manungsa kang neg praja dadi tumata, akal budine urip, kekarepanira, akeh mawarna-warna, marsudi tambahing budi, saka srawungan, lawan samining janmi.
18. Saya akeh undaking kemajuwanya, pan dadya tonda saksi, uriping budinya, contone ngengetana, carita ing jaman kuni, uriping janma, denira ngupaya bukti.
19. Genya nyandang sarta traping bale griya, tuwin praboting panti, pranti pagulingan, gegamane prasaja, lawas-lawas mundak becik, timbal tumimbal, nganti prapteng samangkin.
20. Tan petungan undaking kaanan donya, saya maju kaeksi, beda lawan kewan, kang kurang budi ngakal, wiwit kuna prapteng mangkin, panggah kewala, tonda saksine sami.
21. Kemlandingan bisa gawe jaring sutra, alus angrawit remit, nanging yasanira, kina prapteng samangkya, wujud lan wagune sami, modele pada, panggah kadya kariyin.
22. Marmanira ngagesang ing alam donya, almun maksih netepi, pranatan kang kuna, tan mawa kemajuwan, wiwit sewu taun nguni, kena ingaran, pada lan kinjengtangis.
23. Pan wus ceta beda-bedaning manungsa, lawan sato wanadri, tan lyan mung karana, ajuning budi akal, ingkang bangkit mahanani, begja sangsara, tanapi ala becik.
24. Tindakira yen lincat sing laksitarja, limut tyase kalempit, pepet temah tuna, tan pae satokewan, witing manungsa udani, becik lan ala, lantaran saking ngilmi.
25. Ngilmu iku gumelar ngebaki bawana, kamot kawahyeng tulis, munggweng serat weda, dinapuk mongka wulang, marang sakehing ngaurip, ingkang kajibah, ngrataken ugi janmi.
26. Tumindaking eneng sajroning praja jaman, tatane tan sami, lete winatara, ana atusan warsa, solan-salin tataneki, miturut marang, ingkang mulangken ngilmi.
27. Isinira weda uga warna-warna, kawruh lair lan batin, wulanging manembah, wasita darma yoga, widi pada lan samadi, piwulang tama, wulang reh tata becik.
28. Kasampurnan sastra darma sastra jendra, wiwit hidayat jati, kawruh sastra ceta, kang dadya ugerira, para nata tanah Jawi, wit sastra ceta, ceta kawruh mumpuni.
29. Pindanira upama uriping janma, duk lair aran bayi, nuli dadi bocah, suwe-suwe jejaka, banjur diwasa tan lami, dadi wong tuwa, wekasan kai-kaki.
30. Dadi terang sastra ceteku sampurna, kadi wong kaki-kaki, tuwuk gesangira, akeh pengalamanya, beda duk maksih bebayi, durung sampurna, genya tinitah janmi.
31. Sajatining wosing kawruh sastra ceta, mobah mosiking urip, miwah solah tingkah, tandang tanduk sadaya, solah bawa muna-muni, sesandinira, munggweng aksara Jawi.
32. Amangsuli bab kawruh tumraping janma, marma kudu marsudi, wit mawa piguna, meruhi mring prenatan, sing urip tumekeng pati, wit mawa piguna, meruhi mring prenatan, sing urip tumekeng pati, nuting prenatan, tataning wong urip.
33. Milanipun pasemon gunungan wayang, pepetaning wanadri, sinongga gapura, karepe datan liya, kawruh sastra ceta jati, kuwat kamotan, dening gunging dumadi.

………. M E G A T R U H ……….
01. Rada pilah kalawan tembang megatruh, ing mangke ingkang winarni, bab gunungan wayanganipun, manawa kinarya ngringgit, kanggenira kang wus maton.
02. Kang kapisan kanggo petaning kadatun, gapura lan taman sari, kekayon tuwin wanagung, gunung watu wadas curi, rago pereng jurang sigrong.
03. Pan sadaya iku bumi tegesipun, dene ingkang kaping kalih, kanggo barat sindung riwut, lesus dedet erawati, bajra prahara gumerot.
04. Sadayeku pan maruta tegesipun, wondene ingkang kaping tri, kangge jaladara mendung, udan tanapi jaladri, kroda ambaking trita rob.
05. Lepen sendang ing tegesipun banyu, kaping pat lamun winalik, dadya abrit, sungginipun, kinarya urubing geni, ambulad-bulad angobong.
06. Tuwin kangge gelap ngampar guntur gludug, ingkang tegesipun geni, dadya trang gunungan iku, kanggo petan bumi angin, banyu lan geni wus maton.
07. Yen mangkono petane gunungan iku, dadya pralampitaneki, ananing anasir catur, bumi angin banyu geni, papat dadi adon-adonan.
08. Dadya witing anane sagunging ujud, kadadyanira pan saking, sarining anasir catur, campur daya andayani, kadya kang wus kacariyos.
09. Neng sajroning serat jitabsara kasbut, nanging ngriki boya metik, cetaning cariyosipun, dene kang arsa ginusti, gatining kang winiraos.
10. Nulad saking kawruh asta-brateku, mirid poncapranaweki, kang nrangken ambeging latu, bantala tirta lan angin, mongka njebarken pangretos.
11. Catur brata bumi banyu angin latu, wewatekane tan sami, dingin bumi watekipun, amot mengku pangaksami, gung dananira tanpa pot.
12. Tan sawala ginaru wluku pinacul, linawet dipun tangani, malah meles maweh untung, wetuning tanemaneki, pun dadya daharaning wong.
13. Wong kang mrusul met asil maculi puntuk, dinudah dipun duduki, si bumu sung sukeng kalbu, yen kabeneran sok manggih, pendeman kancana kaot.
14. Temah dadi kabegjaning kang anduduk, de bumi tan nyulayani, den cak-icak rinten dalu, nadah sesukering janmi, salaminira mung momot.
15. Marmanira bumi tumraping pra manus, sinebut Ibu Pertiwi, krana urip prapteng lampus, wadaging manungsa iki, iya neng pratala manggon.
16. Kapindone ambeging toya puniku, adil tan kendat ngademi, ngapura paranmartestu, satata bisa ngenaki, marang sagunging temuwoh.
17. Tan ngrengati nadyan cinawuk ciniduk, tan cuwa ginawe cawik, tan kawuryan tabetipun, pinerang sakala pulih, weh marta sagung dumados.
18. Mahanani tukuling kang tanem tuwuh, seger weh longgoring wiji, wiji kang ngedalken untung, dadya rijekining janmi, salaminira mangkono.
19. Uga kanggo ngresiki regeding manus, winasuh sarana warih, murih waras raganipun, sing urip tumekeng pati, tan pisah lan tirta yektos.
20. Kaping tiga ambeging maruta iku, temen tan goroh salami, bisa nusup ing alembut, amiguna mikenani, mangintip-intip tan katon.
21. Terang lamun tan winangenaning laku, yen tinarik nora serik, yen tinulak datan mesgul, lakune alus lestari, temen-temen nora goroh.
22. Upamane mentas nrajang taman santun, pasti maweh gonda wangi, lamun mentas saking kakus, gandane kang katut angin, tan liya tembeleking wong.
23. Sarta ugi dadi pirantining idup, napas ingkang manjing mijil, terang angin ananipun, yen tan ambegan nem menit, dadya petikan sayektos.
24. Gung anjani uriping kang tanem tuwuh, sakehing teneman pami, rupak papane tan antuk, daya sumiliring angin, tamtu kuru kurang longgor.
25. Kaping catur ambeging dahana iku, kerase kalingan aris, sareh serenge sinerung, rapet datan ngetawisi, tinular-tular tan kalong.
26. Amisesa ngelesa brasta sirna swuh, lebur reregeding bumi, ambabadi mring rerungkud, kang peteng dipun obori, rumeksa mrih karahayon.
27. Pancen nyata dadya pirantining idup, ageng dayanira agni, mring janma luwih pakantuk, kanggo ngreratengi bukti, kang arsa dinahar ing wong.
28. Lan paedah madangi ing wanci dalu, suda suleking pangeksi, angangeti raga lamun, kumel kinemulan atis, kanggo bediyang lan totor.
29. Rasa geter gonda apeg penguk langu, arus amis rasa getir, pait nyetak wengur kecut, lamun wus pinanggang geni, temah eca dinahar wong.
30. Jangkep catur bumi banyu angin latu, ping lima ambeging rawi, sarwa sareh budi alus, nging santosa ing pangungkih, kukuh laksitanya.
31. Yen gunagas elok lampahing suryeku, katone alus tur rindik, ewadene nyatanipun, sing enjing sonten dumugi, amung rolas jam kelakon.
32. Mongka ingkang misuwur rikating laku, sepur kilat kapal api, roket satlit montor mabur, ewadene tan ngungkuli, lampahing surya kang alon.
33. Iya iku pratonda alusing laku, alon-alon yen dumugi, ing sedya ingkang kinayun, dene santosaning rawi, neng wetan wiwit tumrontong.
34. Mungup-mungup angancik pucaking gunung, yun mangulon lampahneki, tan kena ora wus tamtu, coba sapa kang kadugi, nulak ywa nganti mangulon.
35. Kang kaping nem ambeging soma sitengsu, dedasar alusing budi, anor-raga solahipun, tandang tanduke mrak-ati, sumeh manis ing pasemon.
36. Semunira kadi rarasing rum-arum, rumesep ngarem-aremi, memalat miluting kalbu, sumrambah maweh seneng sih, asih mring sagung wirangrong.
37. Kang umiyat Hyang Condra ayem kayungyun, duk sedeng madangi ratri, meleng nglela lir dyah ayu, mangkono sengseming ati, miyat candrama mancorong.
38. Apa ana wong kang geting mya sitengsu, duk wanci anggung mangliling, wonge nesu beca-becu, dupeh nuju sepen duwit, kaya-kaya durung tumon.
39. Kaping pitu ambeging tranggana iku, kukuh tan cidra ing janji, kena pinitaya estu, tanpa samudana lamis, nyingkiri pangawe awon.
40. Tan keguhan datan ngelem tan nenutuh, manteng pamustining pasti, tetep yen wus wancinipun, jumedul aneng wiyati, marma nganti dadi pandom.
41. Pandume petunging kartika tamtu, kalakweng pra among tani, denira arsa nenandur, yen arsa nyebloken wiji, ana lintang kang den antos.
42. Kaping asta ambeging swasana mendung, adil tanpa pilih kasih, untung ala untung ayu, kang ayu ayem riniris, aris murih karahayon.
43. De kang ala kataman pidana tamtu, ing guntur wisesa gusis, gebyaring kilat narawung, wang wang gung pariksa titi, niti kang ayu kang awon.
44. Pan mangkana wasitadi kang kasebut, ana ing astarateki, mongka sudarsaneng luhung, kalamun bangkit ngiribi, wewarah kang wus kacariyos.
45. Sambung rembug njereng ponca-pranaweku, kaperang kawan prekawis, dingin ponca-purwandeku, ambeg ingkang gangsal warni, wewijangane gumatok.
46. Amot momot pradah kamot lawan mengku, kadwi ponca dumadyeki, dumadining kang pra manus, pan amung gangsal warni, winarneng gita kacariyos.
47. Tatas titis putus netesi lan tumus, katri ponca-prabaweki, pra-bawanireng pra manus, kasuwur mung gangsal warni, jinereng mongka wewaton.
48. Singit nglungit singer maladi lan alus, kapat pencawasaneki, wasananireng tumuwuh, tamtu dumunung ing lalis, kang mung gangsal warni maton.
49. Tama asor lumrah ala miwah bagus, kawengku dening pangrakit, rakiting lelakonipun, pancen wus kadya pinasti, dening labeding lelakon.
50. Amangsuli rembag bab anasir catur, bumi banyu angin agni, gatuke kalawan kawruh, dadya don-adonaneki, badan wadag raganing wong.
51. Uga kena kinarya pranti panglebur, ngawigarken wadag puniki, kalamun wus tan kabutuh, betah amadahi urip, uripe wus ngesahi los.
52. Grebanira rasaning anasir catur, tegese asung pangreti, tonja tumanjaning kawruh, keniya kinarya peling, denira bekti mring Manon.
53. Pan Riningkes samene durung kecakup, pama ginlar aneng ngriki, yen arsa wrin wijangipun, takona para linuwih, kareben bisa cumeplong.

………. M I J I L ……….
01. Wijining kang kawursiteng ngarsi, yekti yen wigatos, kagatekna mongka tuladane, karben dadi tambahing pangreti, temah tyase dadi, jembar sugih kawruh.
02. Warna-warna metik kanan kering, rinawat pan kamot, momot mengku kawruh apa bae, cukup cakep kacatet ing ati, nihan kang winarni, nerusake rembug.
03. Sambetira kang kawahyeng tulis, supaya tan pedot, bola-bali mring gunungan maneh, kang ginusti kanggone menawi, kinarya angringgit, sok kinarya guntur.
04. Guntur wedang tuwin guntur geni, prabaw kinaot, gelap ngampar kawah yumanine, teja maya lan swarga lokadi, tan lyan kang kinardi, ya gununganipun.
05. Tegesira glap guntur yumani, ringkesing pasemon, semunira ngemu gamabarane, kaananing tindak ala becik, gede sarta cilik, tan wande wus tamtu.
06. Tinemu lan labete pribadi, becik tuwin awon, ingkang becik antuk ganjarane, ingkang ala mestine nampani, pidananireki, kang awrat saestu.
07. Satuhune manungsa puniki, keh kang kabesturon, lali marang ing kawekasane, yen ngaurip pacangane pati, mongka jaman pati, maksih ala ayu.
08. Ala becik pangayuhe saking, duk maksih dumados, aneng donya kono dedalane, awit donya pagaganing akir, panene ana ing, kerat kari ngunduh.
09. Angunduhi tanduraning urip, de tindak kang awon, duk nek donya sasat nanem rawe, cubung gadung kemaduh kecacil, ingas brungah cungis, sabangsaning racun.
10. Wisa mandi ingkang neniwasi, nggateli maring wong, nora wurung rinasaken dewe, yeku wohing panggawe tan becik, mulane dieling, mring dalan rahayu.
11. Krana lamun tan ngupaya sisip, yen sepen pangggayoh, gung kainan kapitunan dewe, de dumadi titah kang linuwih, ngluwihi sesami, sing makluk sedarum.
12. Nora wikan wajibing ngaurip, mongka kwaseng Manon, dera nganaken janma jatine, ginaduhan wajib mung mbekteni, mring kang Maha Suci, iku gatinipun.
13. Temahane pra manungsa lali, milalah malengos, angastuti nguswa pialane, tuwin mangra lintang surya sasi, kesasar kaplesit, anyingkur Hyang Agung.
14. De gunungan pinanjer neng kelir, sangajenging blencong, munggwing tengah leres antarane, simpinganing wayang kanan kering, jinejer rong larik, kur-ungkuran mungguh.
15. Wayang tuwin gunungane sami, tumancep gadebog, kabeh iku dadi pesemone, kang gunungan urip ing donyeki, saisine sami, dene keliripun.
16. Kang minongka jagad swasaneki, wondene balencong, yeku ingkang kinarya suryane, amadangi ing jagad puniki, gadeboge bumi, ringgit kang pinanggung.
17. Ugi simpingan ing kanan kering, pan dadya pasemon, pra manungsa kala maksih aneng, alam duryat durung mobah-mosih, lir wayang cumawis, nengga kanggenipun.
18. Kinarsaken ing sawanci-wanci, kalane yen kanggo, kari njupuk kang neng simpingane, nora beda kaananing janmi, kelairireki, aneng donyanipun.
19. Pamanggunge ringgit kanan kering, angungkurken kayon, duk kalane durung klakokake, kadi janmi kang durung linair, gununganing diri, datansah siningkur.
20. Sepen raos panggunggunging diri, rebutan kinaot, durung tukul pangrasa ingsune, uga durung darbe rasa melik, rumongsa ngungkuli, rebut luwih unggul.
21. De saking wayang ingkang sami, kinarya lelakon, pinolahken neng kelir jatine, kanggo menang kalah mati urip, wayange mung darmi, nglakoni saestu.
22. Atas saking karsaning kang ngringgit, ki dalang kuwaos, murba misesa wayang kabehe, nanging dalang dudu Maha Suci, amarga mung darmi, amolahken runtut.
23. Ingkang nanggap pindaning Hyang Widi, ki dalang pan kanggo, pindan gesang dalah pangwasane, padanging blencong kencenging kelir, pamintaning gending, patet sulukipun.
24. Nganti prapteng bubaran byar enjing, mulya tancep kayon, wayang blencong kelir saprantine, klir ginulung blenconge den ambil, wayang den kukudi, nyemplung kotak rampung.
25. Kang kadyeku pralampitaneki, ananing dumados, jagad iki kabeh saisine, swasana lan lintang surya sasi, cleret kilat tatit, angin mega mendung.
26. Udan bumi alas arga tasik, padang peteng yektos, rina wengi, miwah esok sore, ngisor duwur wetan kulon tuwin, lor kidul utawi, tengah agal alus.
27. Ageng alit priya lawan estri, tuwa tuwin anom, manungsa lan peri prayangane, sato kewan rumangkang sekalir, kabeh kang kumelip, ing jagad sawegung.
28. Sadayeku titahing Hyang Widi, kang Maha Kuwaos, kang ngratoni jagad kana kene, alam donya tuwin alam akir, kang pinuji-puji, tan lyas mung Hyang Agung.
29. Gunungane nalika kardi, panjigeging lakon, yun ngocapken seje negarane, salin crita gunungan rumiyin, sumela neng kelir nanging miring tanggung.
30. Bola-bali gunungan yen dadi, padaning cariyos, pasti yen miring tanggung adege, beda karo nalikane wiwit, sore sadurunging, kawiwitan talu.
31. Tuwin tekeng bubaran byar enjing, yeku tancep kayon, gunungane pan jejeg adege, dadi wus trang yen mung kaping kalih, miwiti mungkasi, adege si gunung.
32. Ingkang jejeg boya mirang-miring, rarasing pasemon, tumitahing manungsa kalane, lair ceprot sing kandutan maksih, mulus sarwa suci, kamanungsanipun.
33. Kaananing kalbu maksih mligi, durung pating blentong, mundak dina gya tukul akale, tambah sasi mundak taun dadi, campuran manunggil, lawan napsu catur.
34. Suwe-suwe napsune mawerdi, angreda reraton, nelukake mring budi kwasane, marmanira pra manungsa sami, akeh kang nuruti, pangajaking napsu.
35. Datan emut duk maksih bebayi, kecaket Hyang Manon, mundak dina benggang antarane, tambah umur saya tambah tebih, diwasane lali, bareng tuwa limut.
36. Sababing kang kadadyan kadyeki, pantes winiraos, mundak dina si bayi budine, akal karepe ya mundak wasis, wignya angakali, dera ngluru urup.
37. Uruping kang numrapi pribadi, pribadining uwong, wit sadaya sabarang karyane, nelakake kalamun ngoncati, tita anebih anebihi, nggepak sing darmestu.
38. Tuman matuh mring tindak nebihi, mbubrah darma tlatos, temah kisruh talering darmane, ning sok asrig angucap sadarmi, kang kinarya lamis, minteri pus-apus.
39. Bareng pikun ragane wus ringkih, kekel gerah cekoh, cekrah-cekreh mbribeni putune, napas cekak pijer kempas-kempis, awak kari lung-lit, rina wengi nggruguh.
40. Ihtyare jampi warni-warni, mung panggah kemawon, dupi perak oncating atmane, legi eling yen tidake kang wis, linakon nalisir, nanging wus kabanjur.
41. Durung nganti barpisan nobati, wus kaselak maot, kari getun kaduwung polahe, mangkya dadi pulih lir bebayi, boya suwe bali, kinandut neng kubur.
42. Yeku lire miwiti mungkasi, prelambang kayon, ngadeg jejeg kaping kalih dene, ingkang mring tanggung tegeneki, pasemoning janmi, kalane tumuwuh.
43. Aneng donya wiwit duk taruni, nganti kempong perot, tanpa kendat goyang panggayuhe, pepenginan kang maneka warni, nenarik tyasneki, goyang miyar-myur.
44. Kageret ing awanapsu dadi, adegira doyong, pan katarik tinuntun mring elek, lali marang pakarti kang yukti, sigeg tembang mijil, wirangrong sumambung.

………. WIRANGRONG ……….
01. Wauta ingkang winarni, mangkya nyambeti cariyos, limrah dadya sekar latinipun, pasemoning janmi, kang demen nonton wayang, ing wayah sore wus prapta.
02. Ing kono lagya mbarengi, taluning pradongga gobyog, nging mripate ngantuk siyat-siyut, tan bisa nayuti, gletak kebanjur nendra, sawengi trus sesenggoran.
03. Nglilire sampun byar enjing, mbarengi wus tancep kayon, dadi tan wruh wayang duk ing dalu, lakone tan uning, weruhe datan liya, amung panjeran gunungan.
04. Ingkang minongka mungkasi, tonda panutuping lakon, dadine wong iku weruhipun, esuk sore lincip, tegese mung gunungan, wiwit tanapi pungkasan.
05. Ingkang mangkuneku dadi, pralampitaning dumados, manungsa kang dumadya tumuwuh, aneng donya iki, kang bodo nging tan arsa, meruhi marang prenatan.
06. Tan wrin yen uriping janmi, mawa prenatan kang maton, tatananing gesang prapteng lampus, nging deweke sutik, kalamun anggatekna, nora perlu ngawruhana.
07. Mung katungkul mamet pokil, karingkelan ngadu okol, kasengsem tansah amburu untung, nganti montang-manting, tan wruh sahing prekara, karem karames kewala.
08. Kebacut datan mreduli, marang wosing wong dumados, wiwit anom nganti prapteng sepuh, tan niyat mangreti, wong kang mangkono tuna, dera kasebut manungsa.
09. Tan beda kebo sapi, tan wruh beda-bedaning wong, lawan sato isining wana gung, wit wong baut ngudi, ajuning akal budya, kang anjog marang pepadang.
10. Anuduhken ala becik, aywa malah kabesturon, lalu lali wus muput kalimput, terang uripneki, kena kasbut palastra, wit mati budi akalnya.
11. Nyatane datan mangerti, marang gatining dumados, aneng donya prapteng jaman besuk, mongka yen pinikir, pasemonireng gunungan, dera sinungging wewarnan.
12. Amung kang katon ing jawi, dene jerone tan cocok, sunggingira abrit agni murub, kang mangkono dadi, pasemonireng donya, kang meksi maneka warna.
13. Saestu nenarik ati, dadya pepenginaning wong, nora wikan yen mung kanggo tutup, anutupi agni, kang tansah ngalad-alad, mulane donya punika.
14. Temen yen temumpang geni, nora wurung bakal kobong, marma aywa anggung enak-enuk, nuruti kang sisip, sengsem pepaes donya, kang tan awet enggal brasta.
15. Mula den awas lan eling, lamun nganti kabesturon, prapteng benjing mung kari gegetun, ing mangkya winarni, nenggih purwakanira, aneng sekar dandanggula.
16. Pait pinda butrawali, lugu tan eca kang raos, tikta nyetek tur atuntung langu, kang nggonda anyunggir, minger mangancing waja, upama kinen necepa.
17. Pasti ngelu ngolang-ngaling, blaeran mutah galogok, tan wentala mring pait tur langu, beda yen ngicipi, marang manising gula, batu dasar wus den kelang.
18. Kamangsak nganggo panili, legi arume miraos, pami kinen nginum saglas tamtu, mundut tanduk ,alih, pan nyam-nyamen kewala, kalamun katurutana.
19. Manawa ngunjuk sakopi, pepuntone tan rinaos, adakane keneng lara watuk, kekelen angigil, nggeges nggograken raga, tan dangu terenge prapta.
20. Beda lawan butrawali, sanadyan pait kinaot, nanging maweh warasing ragestu, yen kulina menti, jingklong lan emut gila, temah tebih malriyah.
21. Mangkana pepindaneki, warah becik miwah awon, kaya dene pait karo madu, pasti milih manis, tan sotah milih tikta, nanging janma kang waspada.
22. Tan gampang keneng memanis, nastiti niti kang raos, nora banjur kasusu den inum, jer senadyan pait, yen geng pigunanira, katemah milih kang tikta.
23. Pramila langkung prayogi, anak putu tuwa anom, ageng alit wanita myang jalu, den sregep marsudi, mring kawruhing ngagesang, sastra-ceta kalokengrat.
24. Nggegulanga pacak becik, basunyatan mongka waton, ngadela mring kwasaning Hyang Agung, di kapara bekti, precaya ana-nira, gustining gesang sadaya.
25. Poma aywa anambuhi, mring daya kuwaseng Manon, mula pada di sengkut sinau, ajar nglari ngilmi, keneng kanggo sarana panggrendaning manahira.
26. Karben landep mingis-mingis, empaning budi waspaos, bangkit nggayuh mring sakehing ngelmu, kang rungsit kang werit, tumraping uripira, nganti tumekeng pralaya.
27. Aywa lincat saking eling, datan limut temah kamot, iku pan dadya prabot saestu, tumraping sireki, mrih yuning gesangira, ing donya prapteng delahan.
28. Jaman kerat kedah ugi, weruh mring kawruh kang maton, amatoni ngagesang sadarum, kang supadya keni, kinarya pandoming kang, ngaurip sajagad raya.
29. Alam kerat yun winarni, mongka nambahi pangretos, temah tembe nora bakal tambuh, babaring kajatin, tinut pinujweng jiwa, wasana tan mawa was-was.
30. Ngakerat mung tigang warno, juga sonya-ruri kalok, yeku kratoning kang atma agung, kadwi aran swargi, nggoning sarwa utama, kang katri kasbut naraka.
31. Tegesing kang sonyaruri, sonya sepi suwung kotong, mula kalok alam suwung wang-wung, ruri obah urip, urip gung kasbut atma, atmeku urip tan nyawa.
32. Nyata atma langgeng urip, tanpa napas senggar-senggor, tanpa kulit daging balung sungsum, tanpa samukawis, kantine mung pangwasa, kwaseku obah jatinya.
33. De obah tandaning urip, urip tan arah tan enggon, nanging wrata ngebeki ngasuwung, yeku atma jati, tanpa rupa tan warna, uga tanpa wangun gatra.
34. Anane tanpa prekawis, datan dinamel pan dados, tan kawruhan kapan sirnanipun, tan owah tan gingsir, satuhune mung lana, lana ananing kang atma.
35. Wangsul malih sonyaruri, mulane asring kacariyos, yen isia pan jatine suwung, suwung nanging isi, mangkono yetinira, papan dununging kang atma.
36. Nyata atma kang ngiseni, nanging kacariyos kotong blong, awit tanpa ujud atma iku, nging yen kasbut isi, isine ya mung atma, atmeku Maha Kawasa.
37. Atma kang wus nora murni, pama kecampuran blotong, pantese pan mung asma sinebut, nanging kang wigati, dudu babagan aran, aran mono warna-warna.
38. Kang nyata perlu ginusti, dayaning atma kinaot, apa bae kang gumelar tamtu, nadyan kang kumelip, tan kasat dening netra, yekti kabeh wus kadayan.
39. Kawratan kuwasaneki, kwasaning atma kinaot, obah sipating gesang sadarum, temah andayani, ngowahaken kaanan, nanduki sekar sarkara.

………. DANDANGGULA ……….
01. Mring memanis atma andayani, marmanira bangkit mobah molah, mosik tumekeng owahe, anjog mring risakipun, pepuntone samya nemahi, punkasaning kaanan, tan ana kang luput, apa ana ingkang bisa, nangkis marang dayaning atma linuwih, tetep tan nandang rusak.
02. Wruhanira iku tonda saksi, marang daya kwasaning Pangeran, sinebut Allah lumrahe, ana saweneh muwus, wujud apa Allahireki, aku nora precaya, barang tan kadulu, lumrahe jaman samangya, kudu wikan nerangken kang mawa bukti, aywa anggere ngucap.
03. Pangucape mung tansah ngapusi, supayane bisa kasil arta, sandang pangan sabadane, nemaha laku lumuh, mamrih napkah srana makardi, dimen urip kapenak, nak kumanak tulus, katimbang tansah nggedangkrang, sila tumpang mejangken warahing wirit, wuruke wong kang nasar.
04. Wruhanira janma kang kadyeki, kurang kawruh nging seneng nenacad, ceta cacad engtane, nelad nemaha padu, durung pana wani madoni, nasar pamuwusira, remeh nora urus, rumangsa sarjaneng budya, sujaneng rat mumpuni mring samukawis, wicarane wor upas.
05. Paksa nekad tilar trap prayogi, gage-gage ginungweng ngakatah, kedah mamerken wasise, sukur bisa pinunjul, nadyan jubel bujel tyasneki, kaselak dadi kondang, kandungan gumendung, dasar gandang swaranira, saru rusuhngremehken mring kanan kering, kanti tanpa reringa.
06. Nora susuh ngrembug Maha Suci, ceta cupet pikirira, rasanta keter pan kecer, kocar-kacir katrucut, kacandet ing wicalan picis, cepaking kang carita, tumraping pra manus, ingkang anom miwah tuwa, lanang wadon bodo pinter sugih miskin, bangkit mbatin sadaya.
07. Dadya nyata janma sinung batin, marma lebda samya amiguna, makrdi kanti batine, nanging apa wus weruh, wujud apa batinireki, mara gage jawaba, kang saleresipun, pamane durung uninga, kena apa wus pracaya marang batin, nganggone saben dina.
08. Upayanen dikongsi kepanggih, ing sajroning badane manungsa, boya nganggo leren-leren, sadurunge ketemu, bisa weruh wujuding batin, yen wus bisa pariksa, kula nyuwun dawuh, mongka jatining Pangeran, tikel sewu aluse katimbang batin, kadyeku kawruhana.
09. Nerusake andaraning ngarsi, alam swarga iku terangira, dununging kang becik, sing ademen tetulung, ambeg ayu basuki becik, nyata temen utama, tindak-tandukipun, tansah prayogi cablaka, wewekane tansah sinartan dedugi, nggayuh mring karaharjan.
10. Mila swargi ugi den wastani, nganggo tembung Jawa kadewatan, wit kono dadya dununge, para dewa linuhung, kang bebadan kawan prakawis, yeku atma lan budya, eling prananipun, tinambahan napsu seta, temen-temen kapenginira mring suci, yeku sipating dewa.
11. Dene alam naraka yumani, dununging kang sarwa nista papa, sadayaning dur lan elek, tuwin sangsara luput, ngumbar hawa napsu tan sipi, karem ulah maksiyat, remen apus-apus, dene kang mongka paitan, drengki srei daregi julik mutakil, panasten penasaran.
12. Yen naraka ugi den wastani, alam napsu sarta kamaloka, karana kona dununge, panangsayaning napsu, sudra ndadra andedrawasi, sasat setan sesopyan, susukanya sutug, tineter tindak brangasan, bungah-bungah angetog sakehing bengis, ngiras ngangsah kamurkan.
13. Kawruhana para setan sami, prabotira amung gangsal warna, yeku sang atma urute, nuli budi lan emut, prana napsu kawan prekawis, mung iku sipatira sakehing lelembut, betah manggon ing naraka, kasenengen langen ing kawah yumani, geguyon gegojegan.
14. Wonten malih janma ngiwi-iwi, wignya timen nerangken ngakerat, kaya wus meruhi dewe, apa nora kaliru, katrangane marang prekawis, alam-alaman kerat, salebaring lampus, apa iya dewekira, wus nglakoni tau mati dadi mayit, kapendem neng jaratan.
15. Lamun durung tau angemasi, mesti sasar katrangane ika, tetela mung ngawur bae, ben diarani guru, guru gede pinda kyai, kang nyowani sung bulu bekti, ruparta sandang pangan.
16. Coba-coba sun jawabe nuli, lah rungokna kang tliti sampurna, karben tan kisruh nalare, de wosing kang winuwus, bab wong lena nemahi pati, pati iku punapa, priye terangipun, wruhanira wong taruna, kang den ucapake patyeku sayekti, mung tembunge manungsa.
17. Jati pati iku yen winarni, uwaling kang atma saha raga, nyawa oncat sing wadage, raga kotong nggaluntung, batang iku kang den tudingi, sinebut wus palastra, marga saksinipun, wus tan bangkit mobah molah, kadi dene kalumrahaning ngaurip, mosik nduweni patrap.
18. Kang truwaca yen arsa ngawikani, marang alam bakdaning antaka, tlusuren saka sababe, paran sababing layu, laya iku saka ing urip, gesang saking palastra, malak-malikipun, witing pati saking gesang, witing gesang sayekti saka ing pati, mokal tan klebu ngakal.
19. Lamun mati durung tau urip, yen uripa pan dereng palastra, mangkono sapiturute, rasakna kang saestu, witing ilang saka kepanggih, manggih saka ing ana, ana saking ingsun, witing ingsun saing manungsa, manungsasing kwasanireng atma jati, atma tanpa sesangkan.
20. Nora susah nganggo icip pati, tamtu bisa meruhi pralaya, saka ngawruhi awite, pramanakna uripmu, mesti terang padang kaeksi, kaananing pralaya, tumraping sirestu, yen arsa wruh maring gesang, marsudia kang pana marang si lalis, lulutna neng pangrasa.
21. Dadya ceta kabeh wong puniki, pasti pada wus nate palastra, duk urung linairake, aneng ngendi dunungmu, lamun sira durung linair, ana ing alam donya, ya durung kinandut, mula pada mangretiya, kang kadyeku jatine sireku maksih, aneng alaming laya.
22. Ana maneh kang winasis ngilmi, ahli laku ngulah kebatinan, dasar wus akeh umure, kaloka sugih kawruh, pra tetongga ing kanan kering, wus anganggep wong tuwa, lir wiku satuhu, wuwuse ginawe larang, yen ngandikan medarken saliring ngilmi, kinemeng reringkesan.
23. Adakane yen klempakan bengi, bengak-bengok ngabani sadengah, ngambali mring pangunjuke, nekad nemaha wuru, wurung bener anemu sisip, sasar saru lan resah, lekoh laduk lulut, mamerken kagunan raga, gar-agare nggegeret ugering kibir, bar-barane njrebabah.
24. Anggedangkrang edeg gedag-gedig, dengkulira kinarya kendangan, deng-denge metu gendenge, gegendingan angidung, derenging kang angirup pamrih, amrih tuwuking karsa, karsaning wong imul, angimel ngemel memangsan, semu dokoh kokoh angatahi bukti, glundang-glundung gendaka.
25. Wdarane tansah tan angeblaki, marang murid kang samya winejang, jaragan dadya watake, yen kasliringing tembung, adakane duka tan sipi, angling anguman-uman, nyambi nyrempet ngelmu, ngelmu kang maksih muk-mukan, mahanani wetuning tembung tan yukti, temah tuwane tuwas.
26. Peng-pengane pengunge kawijil, jajal-jajal karya cecangkriman, cangkrimaning lare angen, sapa bisa sun tuduh, tuwa endi endog lanpitik, kodrad lawan iradad, pasti tindakipun, iku dadya tandanira, yen pranyata sira pratitis mring ngilmi, mesti putus sampurna.
27. Sun batange cangkrimaning kaki, kang kawedar dadya tri prakara, nanging sajuga karepe, karana terangipun, pitik kodrat kalawan pasti, iku lire satunggal, tonda dadosipun, witing dados sing pakarya, nora nana ngadadi sajagad iki, datan kanti kinarya.
28. Witing karya saka kwasaneki, witing kwasa saka obahira, witing obah sing urip, urip sing atma agung, marmanira endog lan pitik, tita yen tuwa tigan, iradad kang sepuh, panggaweku luwih tuwa, yen katimbang karo kang sinebut pasti, tumraping kawruh donya.
29. Jati pasti cuteling pakarti, nanging mungguhing kang Maha Kwasa, syekti disik pitike, kang tuwa kodratipun, pasti iku kang pirsa disik, tan liya mung Pangeran, ingkang sipat agung, mangkana batanganira, tri cangkriman ingkang winedar si kaki, kakek kekel alatah.
30. Gya pinugel denira anggurit, panglalaring prakawis gunungan, ya kayon wayang purwane, kang wus kawahyeng ngayun, yen kapindeng winasis kanti, tesmak kawruh kejawan, winatara cunduk, dumawahing wahyuning kang, nganggit datan mingsra sapele tur cilik, leres lepat sumangga.
31. Pan jaragan penganggit taruni, maksih sepen mring bab kasusatran, mbedagel mogol kawruhe, ginodoga setaun, nora dadi empuk myang gempi, suprandene sumengka, kumaki amberung, ngrumpaka nggubah karangan, kang rinipta sinawung sekar mantesi, sekar alit maca-pat.
32. Datan pegat pamiteng, penganggit, dumateng pra kang solah nupiksa, lamun uninga lepate, panyerating kang tembung, lan kitaling basanireki, murang parama-sastra, rinimbag tan gatuk, mugi para maos suka, amirahna tyas karsa tansah ngluberi, samodraning aksama.
33. Itih tamat putusing penggangit, angleresi ri Sukra Cemengan, ping wplulikur tanggale, Asura wulanipun, tatananing mongsa nyarengi, mongsa kang kaping gangsal, Ehe warsanipun, tngering condra sangkala, caturing kang nggusti basukining bumi, juga asta-asta pat.

…………………………………………………………………………………………………………………..
Kapendet saking buku Antjala Djarwa